Jan Astriab

Z Wikipedii

Jan Astriab (ur. 14 września 1937 roku w Smerekowcu, zm. 29 marca 2005 w Poznaniu), polski kompozytor i pedagog.

Dyplom kompozytora uzyskał w klasie Stefana Bolesława Poradowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu (1963). Warsztat kompozytorski doskonalił w en:Eastman School of Music w Rochester w stanie Nowy Jork (1973-74): Warren Benson (kompozycja i instrumentacja), Rayburn Wright (muzyka jazzowa).

Od 1963 roku prowadził wykłady z zasad kompozycji, kontrapunktu i instrumentacji w poznańskiej Akademii Muzycznej i jej filii w Szczecinie. Współpracował także z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Słupsku. W poznańskiej Uczelni pełnił odpowiedzialne funkcje organizacyjne: prorektora do spraw artystyczno-naukowych (1987-90) i trzykrotnie dziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. Od 1993 roku kierował Zespołem Badań Naukowych, a od 1996 - Katedrą Kompozycji i Teorii Muzyki. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w roku 1989, zwyczajnego - w 1992.

Jego twórczość muzyczna jest znana, ceniona i wykonywana w kraju, jak również i za granicą: w Armenii, na Litwie, w Niemczech, Rosji, Szwecji, na Węgrzech i w Stanach Zjednoczonych. Styl kompozytorski Jana Astriaba jest twórczą syntezą tradycji i współczesnych środków kompozytorskich. Najistotniejszą rolę odgrywa w nim kolorystyka brzmieniowa związana z indywidualną harmonią oraz wszechstronnym wykorzystaniem możliwości instrumentów muzycznych. Utwory jego charakteryzuje głęboki emocjonalizm i kondensacja wyrazu.

Jan Astriab był wielkim propagatorem polskiej muzyki współczesnej. Uczestniczył w pracach organizacyjnych i artystycznych licznych koncertów kompozytorskich oraz festiwali (m.in. Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna Muzyczna).

Spis treści 1 Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia 2 Kompozycje 3 Publikacje naukowe 4 Źródła

[edytuj] Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

• Wyróżnienie na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Dwie wokalizy na sopran i 12 instrumentów (1964),
• III nagroda na Konkursie Kompozytorskim im. Karola Szymanowskiego za Diphthong II na orkiestrę symfoniczną (1974),
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1981),
• Nagroda Artystyczna miasta Poznania (1984),
• Złoty Krzyż Zasługi (1984),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1995).

[edytuj] Kompozycje

• Metamorfozy, rok powstania 1956; wydano drukiem: Kraków : Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1973;
• Sonata na altówkę i fortepian, 1957; Kraków : Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1980 (copyright);
• Dwie wokalizy na sopran i 12 instrumentów, 1964;
• Dwa preludia, 1965;
• Cztery pieśni na sopran i fortepian, sł. T. Różewicz, 1966;
• Koncert podwójny na flet, klarnet, smyczki i perkusję (l wersja 1967, II wersja 1974); Poznań : Wydawnictwo Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego, 2003 (cop.);
• Oktet na instrumenty dęte, 1971;
• Sonores, 1972;
• Dopowiedzenia na sopran i cztery instrumenty, sł. T. Mieszkowski, 1973; Warszawa : Agencja Autorska, 1979 (cop.);
• Elegia, 1973;
• Dyphthong /, 1973;
• Dyphthong //, 1974; Kraków : Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1980;
• Frazy na fortepian i klawesyn, 1975; Warszawa : Wydawnictwo Muzyczne Agencji Autorskiej, 1977 (cop.);
• Dimorphoses na siedem instrumentów, 1976;
• Koncert skrzypcowy, l980; Kraków : Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987 (cop);
• Ślepcy, opera kameralna wg dramatu M. Maeterlincka pod tym samym tytułem, 1980-81; ["Ślepcy" w Poznaniu / Janusz Cegiełła // "Teatr" 1984 nr 5];
• Cztery utwory charakterystyczne na orkiestrę smyczkową, 1985; Kraków : Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993;
• 3 liryki polskie na baryton solo, recytatora, chór i orkiestrę symfoniczną, sł. K. Iłłakowiczówna, B. Leśmian, K. K. Baczyński, 1985;
• Uwertura, 1985;
• Ikar, 1986;
• Sonata 3 planet, 1992; Poznań : Wydawnictwo Akademii Muzycznej, Ars Nova, 2000; [W poszukiwaniu duchowego wymiaru "Sonaty trzech planet" / Janina Tatarska // W: Polska kultura muzyczna w XX wieku. Poznań 2001];
• Elegia na trzy instrumenty (flet, wiolonczela, fortepian), 1993;
• Muzyka na letni wieczór, 1996;
• Symfonia kameralna, 1998.

[edytuj] Publikacje naukowe

• Nad „V Symfonią” Franciszka Schuberta / Jan Astriab // W: Zeszyty Naukowe. 2 / Akademia Muzyczna im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Poznań 1982,
• System centrowy Aleksandra Skriabina / Jan Astriab // W: Materiały z Sesji Naukowej „ W kręgu rosyjskiej muzyki fortepianowej” : 5-6 kwietnia 1993. Zeszyty Naukowe. 5 / Akademia Muzyczna im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Poznań 1994,
• Z dziejów kultury muzycznej Poznania ; pod red. Jana Astriaba i Włodzimerza Kaczochy. Poznań 1996,
• Biografia twórcza i pedagogiczna Stefana Bolesława Poradowskiego / Jan Astriab // W: Z dziejów kultury muzycznej Poznania ; pod red. Jana Astriaba i Włodzimerza Kaczochy. Poznań 1996,
• Witold Lutosławski : człowiek i dzieło w perspektywie kultury muzycznej XX wieku ; pod red. Jana Astriaba, Macieja Jabłońskiego i Jana Stęszewskiego. Poznań 1999,
• Homines, Ars et Scientia : pr. zb. dedykowana Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu z okazji Jej osiemdziesięciolecia (1920-2000) ; pod. red. Jana Astriaba, A.M. Kempińskiego, H. Kostrzewskiej. Poznań 2000,
• Wokół "Sonaty 3 planet" Jana Astriaba - esej autorski / Jan Astriab // W: Homines, Ars et Scientia : pr. zb. dedykowana Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu z okazji Jej osiemdziesięciolecia (1920-2000) ; pod. red. Jana Astriaba, A.M. Kempińskiego, H. Kostrzewskiej. Poznań 2000.

[edytuj] Źródła

• Astriab Jan // W: Encyklopedia muzyki ; pod red. Andrzeja Chodkowskiego. Warszawa 1995 s. 55; ISBN 83-01-11390-1,
• Astriab Jan / Janina Tatarska // W: Kompozytorzy polscy 1918-2000 ; pr.zb. pod red. Marka Podhajskiego. T. 2. Biogramy. Gdańsk 2005 s.54-55; ISBN 978-83-89444-83-7.
• Jan Astriab (biogram) / Małgorzata Kosińska // Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich. 2006.
• Katalog online Biblioteki Głównej Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu.