Jan Chalecki

Z Wikipedii

Jan Chalecki ps. Amintowski herbu Abdank (ur. 1807 w Amintach k/Trok, zm. w 1883 inne źródła 1879?), polski generał w czasie powstania styczniowego, generał-major wojsk rosyjskich, najstarszy stopniem z dowódców polskich, służących w szeregach powstańczych.

Należał do chrześcijańskiej linii tatarskiego rodu Chaleckich. Służył jako oficer zawodowy w lejbgwardii rosyjskiej. Dowódca pułku huzarów w stopniu generała majora. Po wybuchu powstania 1863 w Polsce porzucił służbe w armii carskiej i wszedł do wojsk powstańczych na Wołyniu. W sierpniu 1863 w Galicji gen. Edmund Różycki powierzył mu dowództwo 2 Pułku Jazdy Ruskiej (pułk wołyński), stacjonującego w okolicach Tarnopola. Formował pułk. Wobec ogłoszenia przez Austriaków 29 lutego 1864 stanu oblężenia, jego jednostka uległa rozproszeniu i nie wzięła udziału w działaniach zbrojnych. Najstarszy ranga i doświadczeniem oficer armii regularnej żadnej roli w powstaniu nie odegrał.

Po rozpuszczeniu pułku i upadku powstania emigrował do Francji i działał w polskich organizacjach niepodległościowych kręgu Hotelu Lambert. Uczestnik walk Komuny Paryskiej 1871. Władysław Mickiewicz wspominał w swoich pamiętnikach, że w czasie Komuny Paryskiej gen. Chalecki wywiesił z balkonu swojego mieszkania flagę rosyjską ?.

[edytuj] Bibliografia

H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszkow 1998