Jan Emil Skiwski

Z Wikipedii

Jan Emil Skiwski (ur. 13 lutego 1894, w Warszawie - zm. w 1956, w Wenezueli) - polski pisarz, publicysta, krytyk literacki.

Do 1918 roku przebywał w Rosji, gdzie w 1909 w Moskwie ukończył gimnazjum. Początkowo związany politycznie z obozem sanacyjnym (BBWR i OZN), następnie zadeklarował się jako zwolennik faszyzmu i endecji.

W 1929 roku, Emil Skiwski porównał psychologizm dzieł Dostojewskiego do Żeromskiego i odmawiał temu drugiemu "rozległej wiedzy o człowieku", jaką posiadał Dostojewski. Podkreślał też dystans dzielący go nie tylko od autora Zbrodni i kary, ale i "od wszelkiej na wysokim poziomie kultury psychologicznej i artystycznej tworzonej literatury". Chciał tym samym pomniejszyć rangę autora Przedwiośnia, którego Skiwski nie lubił i krytykował z pozycji prawicowych ^[1].

Członek polskiego PEN-Clubu od 1939 roku, wiceprzewodniczący Związku Zawodowego Literatów Polskich.

Po roku 1939 zwolennik kolaboracji z Niemcami, współwydawca gadzinówek Ster, Przełom wydawanych przy poparciu Hansa Franka. Po wojnie w 1949 zaocznie skazany na dożywocie i utratę praw obywatelskich i publicznych. Zmarł w zapomnieniu i pod przybranym nazwiskiem w Wenezueli.

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• Feliks Burdecki

[edytuj] Czytaj

• Maciej Urbanowski, Człowiek z głębszego podziemia: Życie i twórczość Jana Emila Skiwskiego, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2003.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.