Jan Ernst
Z Wikipedii
Jan Ernst (ur. 12 stycznia 1909 we Lwowie, zm. 1993) - geograf i artysta muzyk. Długoletni wykładowca geografii ekonomicznej UMCS w Lublinie.
Był synem profesora astronomii Uniwersytetu Jana Kazimierza, Marcina Ernsta (1869-1930) i Heleny z Siemiątkowskich.
[edytuj] Praca naukowa
Po ukończeniu X Gimnazjum Państwowego im. Henryka Sienkiewicza i wyższego kursu klasy fortepianu Marii Sołtysowej w lwowskim Konserwatorium Muzycznym, studiował w latach 1927-1932 geografię na Uniwersytecie Jana Kazimierza, początkowo pod kierunkiem wielkiego polskiego geografa Eugeniusza Romera, a później jego ucznia, prof. Augusta Zierhoffera. W swych pracach na temat geografii rolnictwa - magisterskiej i doktorskiej, jako pierwszy wprowadził metody taksonomiczne. Po raz pierwszy w geografii posłużył się metodą podobieństw słynnego antropologa, prof. Jana Czekanowskiego.
W latach 30. był asystentem w Instytucie Geografii UJK, przebywał też na stypendiach naukowych w Genewie i Rzymie. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Zofię Kostanecką, znaną później tłumaczkę literatury włoskiej. Był ojcem dwóch synów: Krzysztofa i Tomasza.
W kampanii wrześniowej 1939 brał udział jako oficer 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa. Ranny po Płockiem, leczony był w szpitalu w Łodzi, później mieszkał w Warszawie, zatrudniwszy się jako pianista w kawiarniach. Po wojnie przebywał w Łodzi, grając w nocnych lokalach i wskrzeszając Chór Eryana. W 1946 podjął pracę w instytucjach państwowych w Warszawie. Od 1950 do 1957 wraz z Chórem prowadził działalność artystyczną w Domu Wojska Polskiego.
W latach 1957-1959 pracował w Sekcji Skandynawskiej Instytutu Spraw Miedzynarodowych, kierował też w latach 1957-1965 Redakcją geografii w PIW.
W 1959 rozpoczął pracę naukową w Katedrze Geografii Ekonomicznej UMCS w Lublinie. Był profesorem UMCS, dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UMCS (1962-1966), kierownikiem katedry geografii ekonomicznej (1964- 1979).
[edytuj] Praca artystyczna
Niezapomniana atmosfera naukowego i artystycznego Lwowa, a także bogate życie towarzyskie i przynależność do akademickiej korporacji Leopolia wpłynęły na ukształtowanie bujnej i wszechstronnej osobowości. 5 lutego 1931, współpracując jako kompozytor piosenek z akademickimi teatrzykami kabaretowymi Nasze Oczko i Wesoły Ul oraz twórcami Wesołej Lwowskiej Fali, Jan Ernst przyjmując pseudonim artystyczny Eryan, utworzył własny zespół wokalny - czwórkę rewelersów, nazwaną Chórem Eryana. Chór ten przez 36 lat zyskał olbrzymią sympatię melomanów, wykonując piosenki Eryana do słow m.in. Izabeli Niemczewskiej-Izana, Zofii Nawrockiej, Wiktora Budzyńskiego, Andrzeja Rybickiego, Bronisława Straty czy Jana Brzechwy. W repertuarze Chóru były też adaptacje muzyki poważnej: Chopina, Dwořaka, Paderewskiego i Brahmsa.
Źródło: Jan Ernst - "Dwie linie życia" - Wydawnictwo Lubelskie 1988
