Jan Oderfeld
Z Wikipedii
| Jan Oderfeld | |
| Urodzony | 19 lutego 1908 Częstochowa |
Jan Oderfeld (ur. 19 lutego 1908) - profesor, matematyk, inżynier, konstruktor silników lotniczych, wieloletni wykładowca Politechniki Warszawskiej. Członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego; Wydział VI Nauk Technicznych[1]. Były członek Polskiej Akademii Nauk; Wydział IV - Nauk Technicznych; Komitet Budowy Maszyn[1]
Jego ojciec był doktorem chemii i współwłaścicielem Zakładów Graficzno-Papierniczych.
Ukończył sekcje ogólną Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej.
Przed wojną pracował jako inżynier w przemyśle lotniczym, jako konstruktor silników lotniczych i turbin lotniczych. Był współtwórcą pierwszej konstrukcji polskiego silnika odrzutowego. W 1931 wraz z inż. Władysławem Bernadzikiewiczem i inż. Józefem Sachsem zbudował pierwszy w Polsce duży model turbinowego silnika odrzutowego. W 1932 w Warsztacie Doświadczalnym Państwowych Zakładów Inżynierii - Ursus, wykonał silnik odrzutowy, zwany strumienicą, o zasadzie działania identycznej z zasadą działania współczesnego silnika pulsacyjnego. Od jesieni 1934 r. współuczestniczył w projektowaniu 8-cylindrowego silnika rzędowego o układzie odwróconej litery V, o mocy startowej 450 KM, przeznaczonego do samolotu. Do 1938 r. wykonano 7 prototypów takich silników. W czasie wojny pracował w Skierniewicach w Zakładzie Mechanicznym jako kierownik.
Po wojnie rozpoczął działalność dydaktyczną, początkowo w szkole Wawelberga i Rotwanda, a następnie od roku 1949 do 1978 w Politechnice Warszawskiej. Od roku 1955 do emerytury w roku 1978 był kierownikiem Katedry Teorii Maszyn i Mechanizmów Politechniki Warszawskiej. W latach 1965 - 1967 był dziekanem Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Jest twórcą polskiej szkoły teorii maszyn i mechanizmów. Działał także w Głównym Urzędzie Jakości i Miar. Był twórcą polskiego systemu norm, a w szczególności statystycznego odbioru jakości towarów klasyfikowanych. W tej dziedzinie doktoryzował się u profesora Hugona Steinhausa. Działając w PKN i Stowarzyszeniu Inżynierów i Mechaników Polskich przyczynił się do upowszechnienia statystycznej kontroli jakości w przemyśle. Wspólnie z Wiktorem Narkiewiczem zaprojektował pamięć magnetyczną. Bębny magnetyczne, które zaprojektowali, od czasu opatentowania w roku 1967, były seryjnie produkowane przez ELWRO i stały się standardowym wyposażeniem komputerów używanych w RWPG. Działał w PAN, gdzie prowadził grupę zastosowań matematyki. Jest założycielem Międzynarodowej Federacji Teorii Maszyn i Mechanizmów.
Od powstania w 1954 r. kwartalnika Archiwum budowy maszyn współredagował to pismo. Początkowo jako członek Rady Redakcyjnej, potem Komitetu Redakcyjnego, a następnie do roku 1991 jako redaktor działu mechaniki.
W dniu 19 lutego 2008 r. z okazji setnej rocznicy urodzin został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej.
[edytuj] Źródła
- Protokół nr 24/XLVI/2007 posiedzenia Senatu Politechniki Warszawskiej w dniu 19 grudnia 2007 r.
- Życiorys i wywiad z prof. Oderfeldem
