Jan Rokycana
Z Wikipedii
Jan Rokycana, Jan z Rokycan lub Jan z Rokycana (ur. ok. 1396 w Rokycanach, zm. 21 lutego 1471 w Pradze) - czeski duchowny i kaznodzieja, teolog husycki, utrakwista, nieuznawany przez katolików arcybiskup-elekt Pragi od 1435.
[edytuj] Życiorys
W młodości przyszły arcybiskup wstąpił do zakonu augustianów w rodzinnych Rokycanach, który nieco później opuścił by podjąć studia w Pradze. Tam też w 1415 uzyskał stopień licencjata (bakałarza). Przystąpił do ruchu przeciwko Janowi Želivskiemu, zanim ten uciekł z Pragi. Występował także przeciwko Taborytom, przede wszystkim w Konopiszte w 1423 roku, a następnie w Pradze przeciwko Janowi Żiżce, który obwiniany był za klęskę pod Malešovem.
W 1427 został wikariuszem kościoła tyńskiego w Pradze. Był przeciwnikiem księcia Zygmunta Korybuta. W 1429 jako wikariusz generalny archidiecezji praskiej stał się správcem duchovenstva podobojí. W 1430 zdobył tytuł magistra, a następnie, w 1435 został rektorem Uniwersytetu Karola. W tym samym roku, 21 października w kościele tyńskim został przez utrakwistów obrany arcybiskupem Pragi.
4 października 1441 zwołał synod w Kutnej Horze, który ogłosił podstawowe prawdy wiary husyckiej. W 1442 zawarł porozumienie z Janem z Příbrami. W 1444 Taboryci mimo sprzyjającej sytuacji, jednogłośnie odmówili uznania tych decyzji i ich doktryna została potępiona.
W 1449 Rokycana rozpoczął regularną korespondencję z papieżem Mikołajem V, w sprawie udzielenia święceń biskupich. W końcu postanowił spotkać się z papieżem osobiście, okazało się to jednak niemożliwe, gdyż musiałby przebyć tereny Niemiec. Z tego też powodu w 1451 rozpoczął negocjacje z Konstantynopolem w sprawie możliwej współpracy Husytów z Kościołami prawosławnymi, jednakże zrezygnował z tego po zdobyciu Konstantynopola przez Turków w 1453 roku.
Królowi Władysławowi Pogrobowcowi (1440 - 1457) nie odpowiadał porządek dnia Rokycany, toteż nie uczęszczał na jego kazania. W 1457 arcybiskup rozpoczął ponowną korespondencję bezpośrednio z papieżem (wówczas z Kalikstem III), którą przerwał z powodu śmierci Władysława.
Sytuacja w pewnym stopniu uległa poprawie po przejęciu władzy przez Jerzego z Podiebradów i mimo, że ograniczył on władzę Kościoła, Rokycana w swych publicznych wypowiedziach popierał jego elekcję. Arcybiskup początkowo udzielał poparcia polityce prowadzonej przez Jerzego i nakazał dzwonić we wszystkich kościołach na znak pojednania. W odpowiedzi król rozważał kandydaturę jego osoby jako reprezentanta Kościoła oraz uczęszczał naprzemiennie na msze Rokycany i msze w katedrze św. Wita.
W 1461 Jerzy z Podiebradów rozpoczął zabiegać o tron Świętego Cesarstwa Rzymskiego, który z pewnością miał być wykorzystany na korzyść husytyzmu. Wówczas jednak Rokycana wypowiedział się w kazaniu przeciwko królowi. 7 lutego 1465 odbył rozmowy z królewskimi ministrami, zakończonych zobowiązaniem, iż król nawiąże ponownie współpracę z Kościołem.
Rok później, w 1466 Rokycana doznał udaru mózgu, po którym miał trudności z mówieniem. Zmarł 21 lutego 1471 roku i pochowany został w Pradze, w kościele Marii Panny przed Tynem, z którym przez wiele lat był związany.
Jan Rokycana jest jednym z epizodycznych bohaterów powieści historyczno- fantastycznej Andrzeja Sapkowskiego p. t. Boży Bojownicy, stanowiącej drugi tom tzw. Trylogii husyckiej.
[edytuj] Dorobek
- Postilla - zebrane przez jego uczniów wypowiedzi i wystąpienia publiczne arcybiskupa z lat 1453 - 1457, stanowiące interesujący obraz życia codziennego tamtych czasów i problemów przeciętnego człowieka.
- Latinská postilla
- Výklad zjevení svatého Jana - dyskusja o Apokalipsie św. Jana
- Kázání u Kutné Hory - kazania wygłoszone w Kutnej Horze
- Řeči pronesené na koncilu Basilejském - Przemówienia wygłoszone na Soborze w Bazylei
- Synodální řeči - przemówienia na synodzie
- O sedmi vášních a vadách - Siedem namiętności i wad
- Acta synodální - akta synodu
- Latinský slovník - słownik łaciński
- Tractatus de eucharista
- Tractatus de septem sacramentis
- Contra sex propositiones trivolas doctorum apostatarum
Rokycana jest również autorem pieśni religijnych:
- Vítaj milý Jezu Kriste
- Zdrávas dievko
- Cierkev svatá v posledních dnech velmi neznamenitá - słowa i muzyka
