Jan Szurlej
Z Wikipedii
Jan Szurlej, (15 października 1914 - 30 grudnia 1982) ksiądz katolicki, prałat, sekretarz i redaktor "Apostolstwa Chorych" w Polsce.
Urodził się w Słobodzie Konkolnickiej, w pow, rohatyńskim, woj. stanisławowskiego. Edukację swą rozpoczął w szkole podstawowej w Bolszowicach, następnie ukończył gimnazjum we Lwowie. Po nich rozpoczął studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Na kapłana został wyświęcony w dniu 29 czerwca 1940 roku. Otrzymał je z rąk ks bp dr Eugeniusza Baziaka. Lata 1940-1943 spędził w rodzinnej miejscowości jako wikary, gdzie zasłynął jako człowiek ratujący innych z narażeniem własnego życia. W okresie od stycznia do kwietnia 1944 roku pełnił funkcję kapelana u Sióstr Karmelitanek we Lwowie. Następnie przez okres trzech miesięcy tegoż roku był administratorem parafii w Janowie pod Lwowem. Od października 1946 do marca 1947 pełnił obowiązki kapelana Sióstr Felicjanek, by w kwietniu na trzy miesiące trafić do Lwowa obejmując funkcję wikarego w parafii św. Anny.
W lipcu 1946 roku został repatrioiwany do Katowic, gdzie pełnił funkcje katechety w szkołach średnich oraz kapelana szpitalnego w Katowicach. W roku 1950 ukończył Wydział Teologii Uniwersytetu Jagielońskiego z tytułem magistra teologii za rozprawę pt. "Kapelan szpitalny". Po dwóch latach, na tym samym oddziale Uniwersytetu otrzymał tytuł doktora teologii za rozprawę "Problem przerywania ciąży". Lata 1960-1977 poświęcił wykładom teologii moralnej w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Problemy zdrowotne (choroba sercowa) nie pozwoliły na kontynuowanie tej pracy.
W roku 1964, po śmierci ks. Michała Rękasa prymas Polski Stefan Wyszyński powierzył ks. Janowi Szurlejowi funkcję sekretarza Krajowej Centrali Apostolstwa Chorych i redaktora miesięcznika "Apostolstwo Chorych"
Został pochowany 2 stycznia 1983 roku na cmentarzu w Katowicach, przy ul. Franciszkańskiej. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Bazylice Katedralnej Chrystusa Króla w Katowicach pod przewodnictwem ordynariusza katowickiego bp Herberta Bednorza, przy współudziale ordynariusza kieleckiego, bp Stanisława Szymeckiego, biskupów sufraganów diecezji katowickiej, wikariusza generalnego diacezji lubaczowskiej prałata Stanisława Całego oraz wykładowców wyższych uczelni itp.
