Jan z Ávila
Z Wikipedii
Jan z Ávila, hiszp. Juan de Ávila (ur. 6 stycznia 1500 w Almodóvar del Campo w prowincji Ciudad Real w Hiszpanii, zm. 10 maja 1569 w Montilla w Córdobie) – święty katolicki, kapłan, mistyk asceta, franciszkański kaznodzieja, teolog, nazywany Apostołem Andaluzji.
Pochodził ze szlacheckiej rodziny o korzeniach żydowskich [1]. Studiował prawo w Salamance. Studia te przerwał i przeniósł się do Alcalá de Henares, gdzie wykładano teologię i filozofię. W czasie studiów zmarli jego rodzice. Swoją pierwszą mszę św. odprawił w 1525 w kościele, w którym zostali pochowani. Własną część spadku rozdał ubogim.
W 1527, mając prawie trzydzieści lat, planował udać się do Meksyku i poświęcić się pracy misyjnej. Ze względu na talent kaznodziejski został zauważony przez biskupa Sewilli, który powierzył mu zadanie zorganizowania misji ludowych na terenie Andaluzji. Biskupowi zależało na ożywieniu wiary w swojej diecezji [2]. Fama Jana z Ávili dotarła na kastylijski dwór królewski. Kapłan został poproszony o wygłoszenie homilii na pogrzebie królowej Izabelli Portugalskiej, żony Karola V Habsburga. Pogrzeb miał miejsce 17 maja 1538 w Grenadzie.
Jana z Ávili był przyjacielem św. Ignacego z Loyoli. Był przychylny rozwojowi jego zakonu na terenie Hiszpanii. Wspierał reformę, którą przeprowadzała św. Teresa z Ávila. Przyczynił się też do powstania bonifratrów poprzez sympatyzowanie z Janem Cidade w jego fundacji. Kazanie Jana z Ávila na pogrzebie królowej Izabelli tak wpłynęło na Franciszka Borgiasza, wicekróla Katalonii, iż ten wstąpił do Towarzystwa Jezusowego.
Święty był autorem wielu dzieł o charakterze dewocyjnym bardzo popularnych w drugiej połowie XVII wieku. Tłumaczono je na liczne języki europejskie. Jak wielu mistyków jego wieku był wielokrotnie oskarżany o przynależność do tzw. oświeconych, hiszp. alumbrados.
Kult Jana z Ávili został zaaprobowany przez papieża Klemensa XIII. Został ogłoszony sługą Bożym 8 lutego 1759, błogosławionym 4 kwietnia 1894 przez Leona XIII, kanonizowany 31 maja 1970 przez Pawła VI.
Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne 10 maja, był to dzień śmierci świętego.
[edytuj] Dzieła
- Audi filia (Alcalá, 1556)
- Epistolario espiritual para todos los estados (Madrid, 1578)
- Santísimo Sacramento
- Del conocimiento de sí mismo
- Contemptus mundo nuevamente romançado (Sevilla, Juan de Cromberger, 1536)
- Advertencias al Concilio de Toledo
- Tratado sobre el sacerdocio
- Comentario a la Carta a los Gálatas (Córdoba, 1537)
- Memorial a Trento(1551)
- Doctrina cristiana (Valencia, 1554)
- Dos pláticas a sacerdotes (Córdoba, 1595)
[edytuj] Przypisy
- ↑ Antonio Dominiguez Ortiz, Los judeoconversos en España y América, Madrid, 1971.
- ↑ Bl. John of Avila, w: www.newadvent.org, dn. 31 maja 2007.
