Jarosyt

Z Wikipedii

Jarosyt - minerał, należy do gromady siarczanów.

Jarosyt został odkryty przez Augusta Breithaupta w Barranco del Jaroso w Sierra de la Almagrera w prowincji Almería w Hiszpanii - stąd nazwa.

Spis treści 1 Właściwości 2 Występowanie 3 Zastosowanie: 4 Bibliografia: 5 Zobacz też:

[edytuj] Właściwości

• Wzór chemiczny: KFe₃ (OH)₆ (SO₄) ₂ - uwodniony siarczan potasu i żelaza.
• Układ krystalograficzny: heksagonalny
• Twardość w skali Mohsa: 2,5-3,5
• Gęstość: 2,9 – 3,3 g/cm³
• Połysk: szklisty
• Łupliwość: wyraźna
• Przełam: muszlowy, nierówny
• Barwa: przezroczysty lub matowy, o barwie od ciemnożółtej do żółtawo-brązowej
• Rysa: żółta

Minerał kruchy, rozcierany w dotyku tłustawy. Rozpuszcza się w kwasach. Zazwyczaj tworzy bardzo małe kryształy o pokroju tabliczkowym, romboedrryczne. Niekiedy tworzy pseudomorfozy. Występuje w skupieniach łuskowych, włóknistych, groniastych, ziarnistych i ziemistych. Tworzy też naskorupienia.
Do grupy jarosytu należą:

• jarosyt (jarosyt potasowy)
• natrojarosyt (jarosyt sodowy) – rozpowszechniony w łupkach pirytowych w Czechach.
• hydroniojarosyt (jarosyt hydroniowy) – znaleziony na Grenlandii, na Cyprze (cyprusyt), w Utah (utahit) i Finlandii.
• ammoniojarosyt (jarosyt amonowy) – znaleziony w łupkach węglowych w Utah
• argentojarosyt (jarosyt srebrowy) – minerał wtórny znaleziony w Utah
• plumbojarosyt (jarosyt ołowiowy) – znaleziony w Turcji i w USA

Najczęściej występują w postaci izomorficznych roztworów stałych. Skrajne ich ogniwa występują rzadziej, a własności chemiczne i fizyczne są zbliżone.

[edytuj] Występowanie

Powstaje przez utlenianie rud bogatych w siarczki żelaza. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: limonit, hematyt, ałunit, kwarc.

Miejsca występowania: Niemcy – Rudawy, Hiszpania, Grecja, Rosja – Ural, USA – Dakota Południowa, Chile.

W Polsce występuje powszechnie m.in. w Górach Świętorzyskich, na Śląsku (okolice Olkusza, Tarnowskich Gór), na Dolnym Śląsku – w wyrobiskach kopalń kruszców i węgla.

• Czasem jest mylony z limonitem i getytem, którym towarzyszy w utlenionej części złoża rudy. Jarosyt jest żelazowym analogiem siarczanu potasu i glinu, ałunu.

• W 2004 łazik MER-B odkrył ten minerał na Marsie, co zostało uznane za silny dowód przemawiający za istnieniem kiedyś na Marsie dużych ilości płynnej wody.

[edytuj] Zastosowanie:

ma znaczenienie naukowe atrakcyjny dla kolekcjonerów--83.7.226.231 (dyskusja) 19:34, 19 gru 2007 (CET)

[edytuj] Bibliografia:

Artykuł rozbudowano korzystając z:

• A. Bolewski, A. Manecki – Mineralogia szczegółowa – Wyd. PAE W-wa 1993
• W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma - Press” 2003r.

[edytuj] Zobacz też:

• Galeria: [1], [2], [3], [4]

• Artykuł: [5]