Jaroszewice

Z Wikipedii

Współrzędne: 51°11' N 22°17' E51.1833333 22.2833333 (Jaroszewice)


Jaroszewice
Województwo	lubelskie
Powiat	lubelski
Gmina	Bełżyce
Sołtys	Elżbieta Jęczeń
Położenie	51° 11' N 22° 17' E
Liczba mieszkańców (2007) • liczba ludności	390
Strefa numeracyjna (do 2005)	81
Kod pocztowy	24-200
Tablice rejestracyjne	LUB
Położenie wsi
Położenie na mapie Polski Jaroszewice

Jaroszewice (niem.Jäschwitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Bełżyce. Jest podzielona na dwie części: Jaroszewice i Kolonia Jaroszewice. Oddzielają je pola uprawne i pastwiska.

[edytuj] Historia

Wieś znana z dokumentów z 1409 roku jako Jaroszewicze - była wówczas własnością Dziersława, Jachny i Katarzyny. W 1417 r. do listy właścicieli dołączyli Chwalisław Grad, Paweł, Jurek i Michał. Jaroszewice rozwinęły się wzdłuż rzeczki nazywanej Bzieniec lub rzeka belżycka przy drodze prowadzącej z Bełżyc do Lublina.

Na rzece był most matczyński. Od 1438 r. do 1493 roku wieś była częścią klucza Bełżyce.

W latach 1443-1465 stanowiła własność szlachcica Stanisława syna Dobka z Jaroszewic - sługi Jana Pileckiego z Bełżyc.

W rejestrze podatkowym z 1531-33 roku jako właścicieli częściowych Jaroszewic zapisano szlachtę: Chrzanowskiego herbu Nowina, Annę Kolankową, Jana Kolanko, Andrzeja Matczyńskiego herbu Jastrzębiec, Makowskiego, Krzysztofa Ulatowskiego. Przed 1647 rokiem kolejny właściciel wsi Andrzej Poniatowski zbudował dwór murowany z alkierzem, o 2 szczytach, ogrodzony płotem. W 1659 roku dziedzicem Jaroszewic był Jan Poniatowski. Z kolei w 1676 r. pogłówne z Jaroszewic płacili Jan Kotlewski i Marcin Górski. Później właścicielami wsi byli Andrzej i Jan Jaroszewscy. W XIX w. Jaroszewice wchodziły w skład dóbr babińskich i stanowiły własność rodu Zarańskich: Erazma (zm. w 1828 r.), Michaliny, a po niej jej syna Józefa. W 1827 r. Jaroszewice miały 22 domy i 123 mieszkańców. We wsi było 30 gospodarstw. Folwark jaroszewicki z przyległością Korytowszczyzna funkcjonował do końca I wojny światowej.

W 1905 r. robotnicy rolni z tego folwarku przystąpili do strajku, który przybrał tak ostre formy, że władze carskie poddały wieś w dniach 28-29 marca 1905 r. represjom w wykonaniu oddziału Kozaków. W okresie międzywojennym funkcjonował tu wiatrak J. Nagnajewicza. W czasie okupacji wieś wystawiła 4 drużynę w plutonie AK Heliodora dowodzoną przez plut. Henryka Butryma ps. Kogut. W latach 90. XX wieku do wsi doprowadzono gazociąg, zainstalowano też telefony.