Jean Dybowski
Z Wikipedii
Jean Thadee Emmanuel Dybowski, Jan Dybowski ( ur. 20 kwietnia 1856 w Charonne koło Paryża, zm. 18 grudnia 1928 w Mandres koło Paryża ), agronom, botanik i podróżnik działający w służbie Francji, pochodzenia polskiego.
Był synem Józefa Ksawerego, polskiego emigranta we Francji, stryjecznym bratem Benedykta Dybowskiego, wybitnego przyrodnika i badacza Azji oraz Władysława Dybowskiego, zoologa.
Był profesorem botaniki i ogrodnictwa w Grignon we Francji, a następnie w Paryżu.
Położył zasługi w zagospodarowaniu obszarów pustynnych Sahary, propagował prace nawadniające, budowę studni artezyjskich, zakładanie sztucznych oaz. Odbył szereg wypraw badawczych po Afryce. W roku 1889 odbył podróż do Algieru. W 1891 został wysłany do obszarów pomiędzy dorzeczem Konga i jeziorem Czad, gdzie m.in. dokonał ustalenia biegu rzeki Szari oraz jej dopływów. Dostarczył również informacji na temat tragicznie zakończonej wyprawy Francuza Paula Crampela. Przywiezione przez niego materiały trafiły do zbiorów Musee de L'Homme w Paryżu, a sam Dybowski został uhonorowany złotym medalem francuskiego Towarzystwa Geograficznego.
Ponownie przebywał w okolicach Konga w latach 1893-1894, gdzie prowadził badania przyrodnicze. W 1895 kierował wyprawą do Tunisu, dokonując analizy możliwości rolniczych. Dzięki 6-letnim badaniom w Afryce został uznanym specjalistą rolnictwa tropikalnego, autorem wielu publikacji w prasie francuskiej (a także w języku polskim).
W ostatnich latach życia współpracował z Państwowym Instytutem Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach (jako profesor).
Pisał z zakresu ogrodnictwa, ponadto spostrzeżenia z podróży do Algieru. Jest autorem prac: "Lextreme Sud Algerier" (1891) oraz "La route du Tchad" (1893). Był założycielem Instytutu Agronomii Kolonialnej w Paryżu oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.
Źródła:
- Wacław Słabczyński, Polscy podróżnicy i odkrywcy, Warszawa 1988 (tam m.in. fotografia)
- informacje wnuczki, Monique Dybowski-Laskowskiej
Linki: