John Stuart, 3. hrabia Bute

Z Wikipedii

Thomas Pelham-Holles, 1. książę Newcastle 25 maja 1713 w Edynburgu, zm. zm. 10 marca 1792 w Londynie
Premier Wielkiej Brytanii
Okres urzędowania	od 26 maja 1762 do 16 kwietnia 1763
Przynależność polityczna	Torysi
Poprzednik	Thomas Pelham-Holles, 1. książę Newcastle
Następca	George Grenville

John Stuart, 3rd Earl of Bute, Hrabia Bute (ur. 25 maja 1713 w Edynburgu, zm. 10 marca 1792 w Londynie) – premier w latach 1762-1763. Bute był nauczycielem Jerzego III i miał największy wpływ na politykę królewską od czasu jego wstąpienia na tron w roku 1760. Zakończył wojnę siedmioletnią, jednak pod naciskiem opinii publicznej podał się do dymisji.

Bute był pierwszą czołową postacią polityki westminsterskiej pochodzenia szkockiego od czasu unii Anglii i Szkocji w 1707.

Bute był przedtem nauczycielem następcy tronu Jerzego, później on i Jerzy III Hanowerski starali się wzmocnić władzę królewską realizując tzw. Ideę Króla - Patrioty (The Idea of a patriot King), koncepcje silnej władzy królewskiej, którą dwa dziesięciolecia wcześniej opracował Henry St John, 1. wicehrabia Bolingbroke (1678-1751).

Bute nie miał jednak poparcia parlamentu, w którym był spostrzegany jako "king's man", więc po roku musiał (mimo nacisków na parlament ze strony Jerzego III) ustąpić ze stanowiska. Koncepcję Bolingbroke'a-Bute'a zrealizował do pewnego stopnia dopiero William Pitt Młodszy (rzecz jasna z pomocą króla) po 1782 roku.