Julie Andrews
Z Wikipedii
Julie Andrews, właściwie Julia Elizabeth Wells (ur. 1 października 1935 roku w Walton-on-Thames, w hrabstwie Surrey, w Anglii), brytyjska aktorka, piosenkarka i autorka książek, najlepiej znana z ról w Mary Poppins (1964) i Dźwięki muzyki (1965).
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Jest córką nauczyciela rzemiosł artystycznych z drewna Edwarda C. "Teda" Wellsa i nauczycielki gry na pianinie Barbary Morris. W 1939 roku matka ponownie wyszła za mąż za piosenkarza Teda Andrewsa (zm. 1966), pracującego dla programów rozrywkowych The Dazzle Company.
W wieku czternastu lat użyczyła swojego głosu Księżniczce Zeili w angielskiej wersji językowej włoskiego filmu animowanego Róża z Bagdadu (La Rosa di Bagdad, 1949). Mając 19 lat zadebiutowała na scenie broadwayowskiej w Bernard B. Jacobs Theatre w roli Polly w musicalu Przyjaciel (The Boy Friend) i grała od 30 września 1954 do 26 listopada 1955 roku. Wystąpowała potem w broadwayowskich musicalach: My Fair Lady jako Eliza Doolittle (1956-62), Camelot jako Guenevere (1960-63) i Victor / Victoria jako Victoria Grant (1995-97).
Na małym ekranie pojawiła się po raz pierwszy w baśni muzycznej CBS Przeprawa gwiezdnego jubileuszu (Ford Star Jubilee, 1956) z Judy Garland oraz w roli tytułowej bohaterki telewizyjnego musicalu CBS Kopciuszek (Cinderella, 1957), za którą była nomonowana do nagrody Emmy.
Jej tytułowa debiutancka kreacja guwernantki z magicznymi zdolnościami opiekującej się dwójką dzieci zamożnego bankiera w kinowej komedii muzycznej fantasy Mary Poppins (1964) została uhonorowana nagrodami – Oscarem, Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA), Złotym Globem i Złotym Laurem. Kolejne dwie role nominowane do nagrody Oscara to postać opuszczającej klasztor Marii, która zostaje nianią siedmiorga dzieci autokratycznego wdowca kapitana von Trappa, który wprowadził w swoim domu surowe zasady wykluczające obecność muzyki i radości w biograficznym dramacie muzycznym Dźwięki muzyki (Sound of Music, 1965) oraz rola śpiewaczki Victorii Grant, która w przebraniu za księcia Victora Grezhinskiego staje się gwiazdorem-transwestytą w komedii muzycznej Blake'a Edwardsa Wiktor i Wiktoria (Victor/Victoria, 1982). Na planie dramatu Solo dla dwojga (Duet for One, 1986)) spotkała się z Rupertem Everettem.
W 1997 roku, z powodu nieudanej operacji krtani, straciła swój niepowtarzalny, krystalicznie czysty czterooktawowy głos.
Powróciła na ekran w roli księżnej Clarisse Renaldi, babci tytułowej bohaterki w disneyowskiej adaptacji książki Meg Cabot Pamiętnik księżniczki (Princess Diaries, 2001) z Anne Hathaway i jej sequelu Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny (The Princess Diaries 2 – Royal Engagement, 2004). Użyczyła swojego głosu królowej Lilian w superprodukcji Shrek 2 (2004).
[edytuj] Życie prywatne
Była żoną projektanta kostiumów Tony'ego Waltona (od 10 maja 1959 do 1967), z którym ma córkę Emmę Walton Hamilton (ur. 27 listopada 1962). 12 listopada 1969 wyszła ponownie za mąż za reżysera Blake'a Edwardsa. Jest macochą jego syna Geoffreya i córki Jennifer. Jest matką zastępczą Amy Lee Edwards (ur. 1974) i Joanny Lynn Edwards (ur. 1975).
[edytuj] Ciekawostki
- Ma 173 cm wzrostu.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Julie Andrews w Internet Movie Database (IMDb) (en)
- Julie Andrews w NNDB (en)
- Julie Andrews w bazie filmweb.pl
