Juliusz Bieniek

Z Wikipedii

bp Juliusz Bieniek
Herb
Dewiza: Stat crux dum volvitur orbis Krzyż stoi, choć świat się zmienia
Data wyboru	13 marca 1937
Urodzony	11 kwietnia 1895
Zmarł	17 stycznia 1978

Juliusz Bieniek (ur. 11 kwietnia 1895 r., zm. 17 stycznia 1978 r.) - biskup, sufragan katowicki.

[edytuj] Życiorys

Urodzony w Sowczycach koło Olesna. Gimnazjum ukończył w Kluczborku i Jaworze Dolnośląskim. Ze szkoły w Kluczborku został wydalony za czytanie i przechowywanie książek Bolesława Prusa. Egzamin maturalny złożył w Jaworze w 1914 r. Następnie wstąpił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego, święcenia kapłańskie otrzymał 16 czerwca 1918 r. Od 1 października 1924 był notariuszem w kurii Administracji Apostolskiej w Katowicach, a od 1930 r. - kanclerzem.

W dniu 13 marca 1937 r. został wyniesiony do godności biskupiej i konsekrowany przez biskupa Stanisława Adamskiego 25 kwietnia 1937 r. objął wówczas urząd wikariusza generalnego. Jako motto posługi biskupiej wybrał “Stat crux dum volvitur orbis” - Krzyż stoi, choć świat się zmienia.

W okresie przedwojennym Juliusz Bieniek został wybrany do Komisji Szkolnej Episkopatu Polski i Komisji do Spraw Fundacyjnych i Charytatywnych. Na początku stycznia 1940 r. na życzenie biskupa Adamskiego złożył urząd wikariusza generalnego na ręce ks. Franciszka Strzyża; 28 lutego 1941 r. został wraz biskupem Adamskim wygnany z diecezji. Przebywał w Krakowie w Domu Emerytów przy ul. św. Marka, gdzie pomagał księżom katowickim wysiedlonym z diecezji.

Do diecezji powrócił w ostatnich dniach stycznia 1945 r. Po wojnie był członkiem Komisji Episkopatu Polski do Spraw Dobroczynności. Zaangażował się w obronę nauki religii w szkołach. Był współautorem wraz z biskupami Stanisławem Adamskim i Herbertem Bednorzem apelu w obronie nauki religii w szkołach skierowanego do rodziców śląskich. W związku z tym wydalony ponownie z diecezji w listopadzie 1952 r., zamieszkał w Kielcach. Powrócił do Katowic 5 listopada 1956 r. Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II i I Synodu Diecezji Katowickiej. Zmarł 17 stycznia 1978 r., został pochowany obok swoich rodziców w Wysokiej koło Olesna.

Autor cennych opracowań: Parafia tzw. starokatolicka w Katowicach w oświetleniu historyczno – prawnym (Katowice 1934) i Szkoła katolicka na Śląsku w oświetleniu historyczno - prawnym (Katowice 1933).

[edytuj] Bibliografia

• J. Myszor, Historia diecezji katowickiej, Katowice 1999.