Juliusz Zborowski
Z Wikipedii
Juliusz Zborowski (ur. 8 kwietnia 1888 we Lwowie, zm. 15 czerwca 1965 w Zakopanem) – polski etnograf i językoznawca, znawca Podhala.
W latach 1906-1908 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie w Lipsku (do 1910). Do 1920 pracował jako nauczyciel w Krakowie i Nowym Targu. Następnie został redaktorem "Gazety Podhalańskiej". Był uczestnikiem prac Sekcji Ludoznawczej Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1922 został kustoszem w Muzeum Tatrzańskim im. dr. Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem (dział etnograficzny). Wkrótce został dyrektorem tego Muzeum (funkcję tę sprawował do końca życia). W 1918 stał się członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, od 1955 – profesor. Prace naukowe publikował w kilku czasopismach, m.in.: "Lud", "Ziemia", "Wierchy". Interesował się również dziejami Zakopanego i twórcami, pisarzami z nim związanymi.
Z Muzeum utworzył placówkę naukową; zgromadził w niej także materiały i bibliografię na temat Podhala. Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
[edytuj] Niektóre publikacje
- Czesi w pieśni i legendzie orawskiej
- Góralskie podania o Szwedach
- Kostka Napierski w poematach Stęczyńskiego
- Legenda o Janosiku
- "Potop" Henryka Sienkiewicza
