Kalkilija
Z Wikipedii
Współrzędne: 32°11.5' N 34°58.5' E
| Kalkilija قلقيلية |
|
| Państwo |  Palestyna /  Izrael |
| Zachodni Brzeg | |
| Burmistrz | Marouf Zahran |
| Powierzchnia | 25.6 km² |
| Położenie | 32° 11.5' N 34° 58.5' E |
| Ludność (2006) • liczba ludności |
44 700 |
|
Położenie na mapie kraju
  Kalkilija
قلقيلية |
|
Kalkilija (arab. قلقيلية Qalqīlyaḧ; hebr. קַלְקִילִיָה) jest palestyńskim miastem na Zachodnim Brzegu. Większość mieszkańców utrzymuje się z rolnictwa. W związku z położeniem miasta w bezpośredniej bliskości z Izraelem i dzięki częstym kontaktom handlowym (przed wzniesieniem muru) wielu mieszkańców jest dwujęzyczna. Miasto położone jest na Zachodnim Brzegu w miejscu, gdzie terytoria palestyńskie znajdują się najbliżej (12 km) wybrzeży Morza Śródziemnego. Według szacunkowych obliczeń z roku 2006 miasto liczy 44 000 mieszkańców, z czego około 80% posiada status uchodźców.
Po wzniesieniu przez władze izraelskie bariery bezpieczeństwa miasto zostało całkowicie odcięte, zarówno od Izraela, jak i od terytoriów palestyńskich.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Okolice Kalkilii były zamieszkałe już w czasach prehistorycznych - na obszarze dzisiejszego miasta znaleziono krzemienne narzędzia paleolityczne. W czasach panowania Rzymian w miejscy zwanym Cala-c'Aliya istniała stacja pocztowa i stajnie dla koni kurierskich. Obce armie, nadciągające od brzegów Morza Śródziemnego odległego o zaledwie 12 km, częstokroć maszerowały przez Kalkilię. Wymieniane w Biblii starożytne izraelskie miasto Kaballah znajdowało się w miejscu dzisiejszej wioski Habla. Obecna nazwa miasta wywodzi się z arabskiego Qala'alia, co oznacza "wysoką fortecę". W czasach panowania w Palestynie muzułmanów miasto zamieszkałe było przez ludność arabską.
[edytuj] Historia najnowsza
W roku 1909 mieszkańcy powołali do życia lokalną radę, która w 1945 przekształciła się w radę miejską. W czasie I wojny światowej osiedliło się tu kilka rodzin żydowskich usuniętych z Tel Awiwu przez lokalne władze osmańskie.
Tysiące bezdomnych uchodźców palestyńskich znalazło w Kalkilii schronienie podczas wielkiego eksodusu w trakcie wojny izraelsko-arabskiej w latach 1948-1949, zamieniając jedną z dzielnic miasta w istniejący do dzisiaj nieformalny obóz uchodźców. Nazywający samych siebie ludem z Kfar Saba uchodźcy otrzymują pomoc międzynarodową za pośrednictwem organizacji UNRWA, jakkolwiek dormalnie obóz uchodźczy nigdy nie został ustanowiony, bowiem lokalni politycy zabiegali w misji ONZ o to, by programem pomocowym objęta została cała ludność, tak miejscowa, jak i napływowa.
W ramach porozumienia, jakie zawarto w ramach podpisanego 4 kwietnia 1949 roku zawieszenia broni pomiędzy Izraelem i Jordanią, miasto zostało włączone - wraz z resztą Zachodniego Brzegu - w granice Jordanii.
Gdy miasto znalazło się pod okupacją izraelską w trakcie wojny sześciodniowej, dowództwo armii zdecydowało, że Kalkilija zostanie zrównana z ziemią, a jej mieszkańcy wysiedleni. W dniach 19 czerwca - 18 lipca 1967 roku co najmniej 850 spośród 2000 budynków mieszkalnych zostało zburzonych. Dopiero po interwencji grupy izraelskich intelektualistów i naukowców, którzy zaapelowali do rządu o powstrzymanie zniszczeń, decyzja armii została cofnięta[1].
W następstwie postanowień międzynarodowej konferencji w Oslo, miasto w roku 1993 przeszło pod jurysdykcję Autonomii Palestyńskiej.
Kalkilija była miejscem pierwszej wymiany ognia podczas Intifady, kiedy to, 29 września 2000 roku palestyński policjant, pełniąc wspólną służbę patrolową z policjantem izraelskim, zastrzelił swego partnera. od tego czasu funkcjonariusze izraelskiej służby bezpieczeństwa Szin Bet rutynowo przeszukują miasto aresztując podejrzanych.
W roku 2003 władze Izraela zaczęły wznosić tzw. barierę bezpieczeństwa, która całkowicie otoczyła Kalilię, odcinając ją od żywotnych dla mieszkańców gruntów rolnych, co wywołało gniew i odruchy sprzeciwu ze strony arabskiej społeczności miasta.
26 marca 2008 roku izraelscy żołnierze aresztowali w Kalkilii Omara Jabara, członka Hamasu, który miał stać za planem zamachu w Natanji, w wyniku którego zabitych zostało 30 osób, a 143 dalsze zostały ranne podczas wieczerzy paschalnej w 2002 roku[2].
[edytuj] Gospodarka i polityka
W latach 1967-1995 niemal 80% siły roboczej Kalkilii było zatrudnianych przez firmy izraelskie pracując głównie w budownictwie i rolnictwie. Pozostałe 20% zajmowało się handlem i drobną wytwórczością, przy czym większość (o ile nie wszystkie) ich tradycyjnych rynków zbytu znajdowała się na terenach izraelskich. Po wybudowaniu bariery bezpieczeństwa sytuacja ekonomiczna społeczności uległa zdecydowanemu pogorszeniu.
Burmistrz miasta Kalkilija należy do ugrupowania Hamas. W roku 2006 został zwolniony z izraelskiego więzienia.
Poszerzony Zarząd Terytorialny Kalkilii był jednym z zaledwie trzech ośrodków władzy kolalnej na Zachodnim Brzegu, gdzie Fatah wygrał z Hamasem w palestyńskich wyborach samorządowych roku 2006.
[edytuj] Bibliografia
Mariam Shahin i George Azar: Palestine, 2005, ISBN 1-56656-557-X
