Kanguroszczur
Z Wikipedii
Kanguroszczur | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
Szczep | ssaki niższe | ||||||||||||||||||||||||||||
Nadrząd | torbacze | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | dwuprzodozębowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | kanguroszczurowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Bettongia | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | kanguroszczur | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Bettongia penicillata | |||||||||||||||||||||||||||||
Gray, 1837 | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
Żółtym kolorem zaznaczono dawny, a czerwonym obecny zasięg występowania gatunku |
|||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka w Wikispecies | |||||||||||||||||||||||||||||
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Kanguroszczur (Bettongia penicillata) - ssak z rodziny kanguroszczurowatych wyróżniający się nietypowymi dla torbaczy preferencjami pokarmowymi.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Kanguroszczur występował niegdyś licznie na całym południu Australii, dziś zamieszkuje tylko małe regiony na południowym zachodzie Australii Zachodniej. Reintrodukowany w Australii Południowej. Introdukowany na kilku wyspach na południe od kontynentu. Wykazuje przystosowania do życia w różnych środowiskach.
[edytuj] Wygląd
Długość ciała mieści się w przedziale 30-38 cm, długość ogona 29-36 cm, masa ciała 1-1,6 kg. Sierść płowoszara, brzuch białawy. Kończyny tylne silniej rozwinięte od przednich, nie są jednak tak silnie zróżnicowane, jak u innych przedstawicieli kangurowatych. Ogon częściowo chwytny.
[edytuj] Tryb życia
Torbacz ten poza okresem rozrodu jest samotnikiem. Prowadzi nocny tryb życia. W ciągu dnia skrywa się w gnieździe i zaciekle broni otoczenia swojej kryjówki, ale na żerowisku toleruje inne kanguroszczury. Budowę gniazda zaczyna od wygrzebania w krzewiastych zaroślach płytkiego dołka w ziemi. Potem pyskiem i przednimi łapami zbiera trawę, suche liście i rozdrobnioną korę drzew. Na koniec przyciska ten ładunek do brzucha przytrzymując chwytnym ogonem i zanosi do gniazda.
Ciąża trwa 21 dni. Samica rodzi jedno młode, które przebywa w torbie lęgowej matki przez blisko 100 dni. Młode towarzyszy matce i ssie mleko do czasu pojawienia się kolejnego zarodka.
Kanguroszczur żywi się głównie grzybami wykopanymi z ziemi. Dietę uzupełnia bulwami, nasionami, owadami i żywicą. Nie zjada zielonych części roślin. Może obywać się bez wody. Żyje 4-6 lat.
[edytuj] Bibliografia
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
- Bettongia penicillata (en). (On-line), Animal Diversity Web, 1999. [dostęp 13 kwietnia 2008].