Kania czarna

W Polsce bardzo nieliczny ptak lęgowy niżu (300-400 par), występuje głównie w zachodniej części kraju (Wielkopolska, Pomorze, część Dolnego Śląska) oraz na Mazurach.

Porównanie ogonów kań: po lewej kani czarnej, po prawej - kani rudej

Cechy gatunku: Obie płci ubarwione jednakowo. Grzbiet ciemnobrunatny, może robić wrażenie czarnego; spód nieco jaśniejszy. Głowa jaśniejsza od tułowia. Ogon nieznacznie wcięty (w przeciwieństwie do kani rudej, której ogon jest mocno rozwidlony). Dziób żółty z czarną końcówką, nogi żółte.; W locie kania czarna trzyma skrzydła płasko rozłożone i stale porusza ogonem na boki.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 55-59 cm
rozpiętość skrzydeł 135-155 cm
waga ok. 900 g
Biotop: Lasy w pobliżu bagien i otwartych wód.
Gniazdo: W koronach drzew, zwykle liściastych, w pobliżu wody.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu lub maju 2 do 3 jaj, wyjątkowo 4. Jaja są białe z brązowymi plamami.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres około 30 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 45 dniach.
Pożywienie: Drobne kręgowce: ryby, gryzonie, ptaki. Chętnie żywi się padliną, najczęściej śniętymi rybami.
Ochrona: Objęta ochroną gatunkową ścisłą. Wokół gniazd kań czarnych obowiązuje strefa ochronna: przez cały rok w promieniu do 100 m, a okresowo (od 1.03 do 31.08) - w promieniu do 500 m od gniazda.