Kantorowice (Kraków)

Z Wikipedii

Kantorowice - historyczny obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XVII Wzgórza Krzesławickie. Do 1951 r. podkrakowska wieś.

Wieś Kantorowice po raz pierwszy wzmiankowana w 1288 r., do tego czasu należała do zakonu Bożogrobców w Miechowie i podlegała parafii w Raciborowicach. W roku 1288 r. na mocy ugody zatwierdzonej przez księcia Leszka Czarnego prepozyt klasztoru w Miechowie Piotr przekazał Kantorowice komesowi Krzesławowi w zamian za Krzesławice. W XIV w. w Kantorowicach kilkakrotnie zmieniali się właściciele. Na początku wieku przejęła je rodzina Bogoriów, kolejnym właścicielem został Paszek z Barućwierdzy, a w 1395 r. odsprzedał wieś Hanowi z Chełma, którego synowie sprzedali ją zakonowi cystersów w Mogile. W 1373 r. Elżbieta Łokietkówna przeniosła wieś z prawa polskiego na średzkie. W XV w. na terenie Kantorowic znajdowała się karczma, a w XVIII dwór. W roku 1832 Komisja Włościańska oczynszowała Kantorowice wraz z innymi wsiami należącymi do cystersów. Dopiero w latach 1985-90 wzniesiono w Kantorowicach kościół św. Stanisława Biskupa Męczennnika (pod kierunkiem inż. Łomnickiego. W ołtarzu głównych znajduje się obraz Apoteoza św. Stanisława (mal. P. Moskal), nad którym umieszczono krucyfiks z XVII w., a w oknie nad wejściem witraż św. Jadwigi.

Kantorowice zostały włączone do Krakowa w 1951 r. jako LVII dzielnica katastralna, która stanowiła część dzielnicy administracyjnej Nowa Huta.