Karol Krauss

Z Wikipedii

Karol Krauss (ur. 6 czerwca 1871 Szkło pow. Jaworów, zm. 25 lipca 1945 Kraków) - generał brygady Wojska Polskiego, podpułkownik armii austriackiej.

Kształcił się we Lwowie. Ukończył Szkołę Kadetów w Krakowie Łobzowie. Od 1890 oficer zawodowy austriackiej piechoty. Kapitan z 1906, major z 1915. Walczył w I wojnie światowej. Ranny pod Buskiem w 1914 dostał się do niewoli rosyjskiej. Uciekł z niej w 1917 i jako dowódca batalionu i pułku piechoty walczył na froncie włoskim. Podpułkownik z 1917.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Walczy w obronie Lwowa przed Ukraińcami, potem dowódca 40 pułku piechoty. Na froncie bolszewickim dowódca 13 pułku piechoty. Pułkownik z 1920 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Dowódca Brygady Piechoty "Bieniakonie" (kryptonim wojsk Litwy Środkowej). W 1922 dowódca 40 pułku piechoty, 1923 dowódca piechoty dywizyjnej 16 Dywizji Piechoty, pełniący obowiązki dowódcy Okręgu Korpusu II Lublin, 1924 dowódca 27 Dywizji Piechoty. Generał brygady z 15 sierpnia 1924.

Przeniesiony w stan spoczynku w 1928. Osiadł w okolicy Horoszowa. Po agresji sowieckiej w 1939 przeniósł się do Krakowa, gdzie zmarł.

Odznaczenia:Virtuti Militari, Krzyż Walecznych czterokrotnie.

[edytuj] Bibliografia

• T. Kryska-Karski, S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
• H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998