Karol Tangermann

Z Wikipedii

Karol Tangermann (ur. 14 maja 1799 roku w Budzisławiu, zm. 12 sierpnia 1844 roku w Łodzi) - pierwszy prezydent Łodzi.

Syn osadników niemieckich. Władał dobrze językiem polskim i niemieckim co było dużym atutem w jego karierze administracyjnej. Był bliskim współpracownikiem Rajmunda Rembielińskiego.

• 11 lutego 1826 nominowany przez Komisję Wojewódzką na ławnika czynnego w Łodzi
• 11 sierpnia 1826 wyznaczony na funkcję zastępcy burmistrza Łodzi
• 1927 ukończono budowę murowanego ratusza przy Nowym Rynku (dziś plac Wolności)
• 26 stycznia 1829 zostaje przez Komisję Rządową Spraw Wewnętrznych i Policji powołany na burmistrza miasta
• 29 listopada 1830 rząd powstańczy mianował Teodora Duczyńskiego na prezydenta miasta, pełnił tę funkcję do 9 września 1831, na stanowisko wrócił Tangermann
• 23 czerwca 1841 objął urząd prezydenta miasta (był historycznie pierwszym prezydentem Łodzi a ostatnim jego burmistrzem)

Po 1838 roku rozpoczęto brukowanie ulic, ustawiono 21 ulepszonych latarni olejowych, rozpoczęto budowę szpitala. Na ulicach Łodzi pojawiły się dorożki jako środki komunikacji publicznej, utworzono szkoły elementarne. W tych też latach na ulicy Łodzi pojawili się policjanci konni.

W czasie pracy przeziębił się i zmarł 12 sierpnia 1844 roku. Lekarz miejski stwierdził, że przyczyną śmierci było "częściowe przepracowanie się na służbie".

Kiedy zaczynał swoje urzędowanie miasto liczyło 4000 mieszkańców, w chwili jego śmierci Łódź liczyła 14,5 tysiąca mieszkańców i była drugim po Warszawie miastem w Królestwie Kongresowym.