Katafrakt
Z Wikipedii
Katafrakt (gr. κατάφρακτος kataphraktoi - pokryty, osłonięty, opancerzony) był to ciężki kawalerzysta w czasach starożytnych i w średniowieczu. Jeźdźców takich używali m.in. Sarmaci, Partowie,Seleucydzi Sasanidzi, Ormianie, Rzymianie i Bizantyjczycy.
Katafrakci używali specjalnie hodowanych ciężkich koni bojowych. Ich opancerzenie najczęściej stanowiła kolczuga lub zbroja łuskowa oraz hełm. Inaczej rzecz się przedstawiała w zachodnich, zhellenizowanych satrapiach Seleucydów - tamtejsi jeźdźcy nosili metalowe kirysy,laminowane naramienniki i nagolenice, hełm tracki z maską jeźdźca[potrzebne źródło]. Katafraktowie mieli stanowić część agemy Antiocha III Wielkiego[potrzebne źródło]. Zazwyczaj byli uzbrojeni w długą włócznię, ciężki miecz oraz łuk. Podobno opancerzane miały być również konie - bądź to ladrami łuskowymi, bądź płytowymi (z brązu). Niektóre źródła mówią o katafraktach jeżdżących na wielbłądach, oraz o jeszcze cięższej jednostce, zwanej clibanari (lub clibinari). Mieli oni używać ciężkich buław w trakcie walki wręcz.
W średniowiecznym Bizancjum katafrakci stali się najcięższą jazdą świata, przewyższając pod względem opancerzenia nawet zachodnioeuropejskie rycerstwo. Często wiąże się ich z elitarnym oddziałem Nieśmiertelnych, choć nie istnieją bezpośrednie dowody, że była to jednostka katafraktów.
