Kazimierz IV Słupski
Z Wikipedii
Kazimierz IV (Kaźko Słupski) (ur. 1351, zm. 2 stycznia 1377 w Bydgoszczy) - książę słupski z linii pomorskiej.
Syn Bogusława V i Elżbiety Kazimierzówny, córki Kazimierza Wielkiego; od 1374 książę słupski. Po śmierci matki wychowywany na dworze krakowskim, adoptowany przez Kazimierza Wielkiego w 1368 aby Ludwik Węgierski nie mógł wyegzekwować tzw. "paktu na przeżycie". Pomimo poparcia części panów wielkopolskich, sąd po śmierci Kazimierza III Wielkiego unieważnił testament, zachował jako lenno ziemię dobrzyńską, kasztelanię kruszwicką, Wałcz i Złotów. Zginął na skutek ran odniesionych ( trafiony kamieniem w głowę ) w czasie oblężenia zamku w Złotorii w pobliżu Torunia. Pochowano go w klasztorze cystersów w Byszewie.
Dwukrotnie żonaty:
- z Kenną (Joanną) (od 1360 do 1368), córką księcia litewskiego Olgierda;
- z Małgorzatą, córką Siemowita III Starszego (od 1369).
Podejrzewa się go o morderstwo na swojej żonie Kennie z pobudek seksualnych. W ramach pokuty za tę zbrodnię na kilka lat przed śmiercią poddał się dobrowolnej kastracji.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Kazimierz III Wielki |
 |
Książę dobrzyński 1370-1377 |
|
Następca Władysław Opolczyk |
| Poprzednik Kazimierz III Wielki |
 |
Książę inowrocławski 1370-1377 |
|
Następca Władysław Opolczyk |
