Kazimierz Mirecki

Z Wikipedii

Kazimierz Mirecki (ur. 10 kwietnia 1910 r. w Ulanowie, powiat Nisko, zm. 1 kwietnia 1999 r. w Chicago) - członek Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego oraz Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, Narodowej Organizacji Wojskowej, Armii Krajowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, ps. "Kazimierz", "Żmuda", "Tadeusz".

Był synem Dominika i Pauliny z domu Ścisłowskiej oraz bratem Adama, Leona i Marii. Uczył się w gimnazjum w Nisku, a następnie w Borszczowie (woj. tarnopolskie), w którym zdał maturę. Następnie pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Czortkowie. W poł. lat 30. podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie związał się z ruchem narodowym; został członkiem Młodzieży Wszechpolskiej i SN. Na krótko przed wybuchem wojny pełnił funkcję kierownika organizacyjnego w zarządzie powiatowym SN w Nisku. Po klęsce wrześniowej natychmiast zaangażował się w działalność konspiracyjną. Na przełomie 1939/1940 r. został mianowany komendantem Okręgu Rzeszowskiego Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej. Wiosną 1940 r. podporządkował się jednak Zarządowi Głównemu SN i objął funkcję komendanta Okręgu Rzeszowskiego Organizacji Wojskowej SN (późniejszego NOW). Jednocześnie przez cały okres okupacji hitlerowskiej był prezesem Zarządu Okręgu Rzeszowskiego SN. Redagował oficjalny organ prasowy obu Okręgów - "Szczerbiec". Chociaż nie należał do zwolenników scalenia z AK, podporządkował się umowie scaleniowej. 3 maja 1943 r. rozkazem Komendanta Głównego AK gen. Stefana Roweckiego ps. "Grot" otrzymał awans na stopień podporucznika. Po wkroczeniu wojsk sowieckich na ziemie polskie, był zdecydowanie przeciwny ujawnianiu struktur konspiracyjnych. 2 sierpnia 1944 r. rozkazał, aby struktury organizacji i oddziały partyzanckie NOW-AK przeszły do głębokiej konspiracji, zerwały kontakty z innymi organizacjami i dozbrajały się. Z kolei 26 lutego 1945 r. wydał rozkaz wznawiający formalnie działalność Okręgu Rzeszowskiego NZW (NOW). W marcu tego roku utworzył komendę oddziałów leśnych NZW (NOW), której podlegały wszystkie oddziały partyzanckie. W maju 1945 r. przekazał prezesurę Okręgu Rzeszowskiego SN i komendę Okręgu Rzeszowskiego NZW (NOW) Józefowi Sałabunowi, a sam objął funkcję szefa Wydziału I Organizacyjnego KG NZW. W sierpniu 1945 r. został aresztowany przez UB w Krakowie pod fałszywym nazwiskiem. Po kilku dniach wypuszczono go jednak na wolność, gdyż nie został rozpoznany. Poszukiwany przez UB i zagrożony ponownym aresztowaniem, w grudniu 1945 r. - wraz z grupą kilkunastu działaczy narodowych - opuścił Polskę i przez Czechosłowację przedostał się do zachodnich Niemiec, a stamtąd do Francji. Po 5 latach razem z rodziną wyjechał następnie do Kanady. Mieszkał najpierw w Hamilton, gdzie był prezesem koła SN, od 1954 r. w Guelph, a następnie w 1961 r. przeniósł się do USA. Przez prawie 30 lat pobytu w tym kraju aktywnie działał na polu społeczno-politycznym, m.in. należał do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, był wieloletnim członkiem zarządu Instytutu Romana Dmowskiego i trzykrotnie jego wiceprezesem oraz kierownikiem Wydziału Politycznego emigracyjnego SN. Zmarł 1 kwietnia 1999 r. w Chicago. Jego prochy przewieziono do Polski i złożono w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Racławicach k. Niska.

[edytuj] Bibliografia

Hasło opracowano na podstawie:

• Krzysztof Kaczmarski, Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939-1944, Rzeszów 2003
• Krzysztof Kaczmarski, Saga rodu Mireckich, Biuletyn IPN, nr 8-9/2007, s. 137-153. artykuł dostępny w formie pdf