Kazimierz Prószyński
Z Wikipedii
Kazimierz Prószyński (ur. 4 kwietnia 1875 w Warszawie, zm. 13 marca 1945 w obozie Mauthausen-Gusen) – wynalazca i konstruktor pionierskich aparatów kinematograficznych, syn Konrada.
W 1894 zbudował aparat do zdjęć i projekcji filmów, tzw. pleograf, a w 1898 doskonalszy od niego biopleograf. Współtwórca Towarzystwa Udziałowego "Pleograf" w Warszawie zwanego pierwszą polską wytwórnią filmową działającą w latach 1901 - 1903. M.in. w niej zrealizował liczne filmy krótkometrażowe (m.in. Ulica Franciszkańska, Ślizgawka w Łazienkach, Powrót birbanta, Przygoda dorożkarza), tworząc podwaliny polskiej kinematografii. W roku 1909 zbudował projektor filmowy dający obraz na ekranie bez drgań i migotania światła, a w 1910 pierwszą ręczną kamerę filmową (aeroskop). W roku 1907 opracował metodę synchronizacji dźwięku i obrazu filmowego używając jej w wynalazku noszącym nazwę kinofon oraz rozpoczął realizację filmów dźwiękowych (1913 w Wielkiej Brytanii, 1918 w USA).
Ciekawym wynalazkiem Prószyńskiego był telefot - pozwalający przesyłać obraz na odległość. Dzięki osobnym pracom i ulepszeniu biopleografu zbudował pierwszą w historii maszynę używaną do wyświetlania publicznie reklam na ulicy lub ścianach wieżowców.
Zginął w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Mauthausen-Gusen.
