Kazimierz Urbanik
Z Wikipedii
Kazimierz Urbanik (ur. 5 lutego 1930 w Krzemieńcu, zm. 29 maja 2005) – polski matematyk, rektor Uniwersytetu Wrocławskiego (1975-1981), doctor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Politechniki Wrocławskiej.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Kazimierz Urbanik urodził się w Krzemieńcu gdzie rozpoczął swoją edukację w Szkole Ćwiczeń przy Liceum Krzemienieckim. Wybuch wojny przerwał jego naukę. W 1945 wraz z rodziną został przesiedlony do Brzegu. Po zdaniu tam matury w 1948 podjął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończył w 1952 uzyskując dyplomy dwóch kierunków, matematyki i fizyki. Zatrudniony na Uniwersytecie napisał rozprawę doktorską pod kierunkiem Edwarda Marczewskiego i obronił ją w 1956[1]. Habilitował się w 1957 i został docentem a trzy lata pózniej profesorem nadzwyczajnym i w 1964 profesorem zwyczajnym. W 1965 wybrano go do Polskiej Akademii Nauk (na członka korespondenta; członkiem rzeczywistym został w 1973).
W latach 1967-1996 był dyrektorem Instytutu Matematycznego UWr, a od 1975 do 1981 piastował godność rektora Uniwersytetu.
Członek komitetów redakcyjnych czasopism Studia Mathematica (od 1967), Colloquium Mathematicum (od 1968), założyciel i redaktor naczelny Probability and Mathematical Statistics.
Zmarł 29 maja 2005 z powodu choroby nowotworowej. Pochowany na wrocławskim cmentarzu Świętej Rodziny.
[edytuj] Odznaczenia i nagrody
Kazimierz Urbanik był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz medalem KEN. Nagrodzono go medalami: im. Wacława Sierpińskiego (przyznanym przez Polskie Towarzystwo Matematyczne i Uniwersytet Warszawski), im. Władysława Orlicza (nadanego przez Uniwersytet Poznański) oraz im. Stefana Banacha (przyznanym przez Prezydium PAN), otrzymał też Krzyż Oficerski Orderu Leopolda II i Złote Palmy Akademickie Akademii Francuskiej. Honorowy członek PTM[2][3].
[edytuj] Dorobek naukowy i dydaktyczny
Pierwszą publikację naukową Urbanik napisał wspólnie z Bronisławem Knasterem[4] (dotyczyła ona zerowymiarowych zbiorów typu Gδ). Później zajmował się on problemami pochodzącymi z różnych dziedzin matematyki, ale jego zainteresowania naukowe były skoncentrowane wokół teorii prawdopodobieństwa. Uzyskał szereg ważnych wyników w teorii procesów stochastycznych, teorii informacji, fizyce teoretycznej, algebrze uniwersalnej, topologii i teorii miary. Opublikował około 180 prac naukowych.[5]
Urbanik był promotorem 17 rozpraw doktorskich, w tym prac Emanuela Strzeleckiego, Wojbora Woyczyńskiego, Zbigniewa Jurka, Teresy Rajby, Bogdana Mincera i Andrzeja Wiśniewskiego.
Przypisy
- ↑ Duda, Roman i Weron, Aleksander. Wrocławska szkoła matematyczna. Wiadomości Matematyczne, XLII, 95. 2006.
- ↑ Odeszli na zawsze. Przegląd Uniwersytecki. Pismo informacyjne Uniwersytetu Wrocławskiego, 37. Grudzień 2000. Dostępne ze stron pisma
- ↑ Jurek, Zbigniew J.. 70-lecie Profesora Kazimierza Urbanika - doktora hc Politechniki Wrocławskiej. Pryzmat. Pismo informacyjne Politechniki Wrocławskiej, 7 (112). Lipiec 2005. Dostępne ze stron pisma
- ↑ Knaster, Bronisław i Urbanik, Kazimierz. Sur les espaces complets séparables de dimension 0. Fund. Math., 194-202. 1953.
- ↑ Jurek, Zbigniew J., Rosiński, Jan i Woyczyński, Wojbor A. Kazimierz Urbanik and his research. Demonstratio Mathematica, 34, 219-239. 2001. Dostępne na stronie autora
