Fundamenta Mathematicae
Z Wikipedii
Fundamenta Mathematicae – czasopismo matematyczne założone w 1920 roku w Warszawie przez polskich matematyków Zygmunta Janiszewskiego, Stefana Mazurkiewicza i Wacława Sierpińskiego z tak zwanej warszawskiej szkoły matematycznej.
Współcześnie pismo to jest wydawane przez Instytut Matematyki PAN, ISSN: 0016-2736(p) 1730-6329(e). Wszystkie publikowane w nim artykuły są indeksowane i opisywane w Mathematical Reviews.
Spis treści |
[edytuj] Tematyka i komitet redakcyjny
Pismo publikuje oryginalne prace badawcze w zakresie teorii mnogości, logiki matematycznej i podstaw matematyki, topologii i jej powiązań z algebrą oraz układów dynamicznych.
W składzie Komitetu Redakcyjnego czasopisma znajdują się (2008): Andrzej Białynicki-Birula, Alexander Dranishnikov, William G. Dwyer, Stefan Jackowski, Tadeusz Januszkiewicz, Alexander S. Kechris, Karol Krzyżewski, Jean Lannes, Jan van Mill, Michał Misiurewicz, Jan Mycielski, Ludomir Newelski, Piotr Pragacz, David Preiss, Jozef H. Przytycki, Feliks Przytycki, Czesław Ryll-Nardzewski, Saharon Shelah, Yakov Sinai, Sławomir Solecki, Stevo Todorcevic, Henryk Toruńczyk, James E. West oraz Jean-Christophe Yoccoz.
Adres redakcji: Fundamenta Mathematicae, Śniadeckich 8, P.O. Box 21, 00-956 Warszawa 10
[edytuj] Historia
Fundamenta Mathematicae było pierwszym specjalistycznym czasopismem matematycznym początkowo poświęconym wyłącznie teorii mnogości i jej zastosowaniom. Idea utworzenia czasopisma naukowo-badawczego o zakresie ograniczonym do jednej lub kilku dziedzin matematyki była sformułowana przez Zygmunta Janiszewskiego w 1918 na łamach periodyku Nauka Polska. Założycielami nowego pisma byli Janiszewski, Mazurkiewicz i Sierpiński, którzy zdefiniowali je jako poświęcone teorii mnogości i jej zastosowań oraz powiązanych problemów oraz publikowaniu artykułów w językach używanych na forach miedzynarodowych.
Pierwszy numer pisma ukazał się w 1920 i jest uznawany za inaugurację polskiej szkoły matematycznej[1]. Tom ten zawierał artykuły napisane (w języku francuskim) przez polskich matematyków: Banacha, Janiszewskiego, Kuratowskiego, Mazurkiewicza, Ruziewicza, Sierpińskiego, Steinhausa oraz Wilkosza.
Janiszewski zmarł przed ukazaniem się pierwszego tomu i redaktorami pierwszych tomów byli Mazurkiewicz i Sierpiński. Do 1928 wpółpracowali z nimi Stanisław Leśniewski i Jan Łukasiewicz, a od 1928 Kazimierz Kuratowski pełnił funkcję sekretarza redakcji.
Czasopismo szybko uzyskało uznanie społeczności matematycznej i w 1936 J. D. Tamarkin stwierdził, że czasopismo osiągnęło międzynarodowe uznanie i współpracę a jego historia stała się historią nowoczesnej teorii funkcji i zbiorów [2].
W okresie II Rzeczpospolitej ukazały się 32 tomy czasopisma w których opublikowano 915 artykułów badawczych, z czego 624 były napisane przez polskich matematyków. Większość tych publikacji była napisana w języku francuskim (66 %), znacznie mniejsza część była po niemiecku (18 %), angielsku (14 %) czy też włosku (1 %)[1].
Zaraz po zakończeniu wojny, w 1945, polscy matematycy wydali tom 33 Fundamenta Mathematicae (zawierający głównie wyniki uzyskane przed wojną). Edward Marczewski tak opisał to wydarzenie w 1969[3]:
- W końcu grudnia przeżyliśmy moment wielkiego wzruszenia: ukazał się tom 33 „Fundamentów”, pierwszy po wojnie tom polskiego czasopisma matematycznego. Zawierał on prace, które w drukarni znalazły się jeszcze przed wojną, a także prace pisane podczas wojny i po jej zakończeniu. Wśród nich jedna, na której napisano: Wrocław. Drukowano ten tom w Drukarni Uniwersytetu Jagiellońskiego — jak wszystkie w ogóle tomy „Fundamentów”. Drukiem opiekował się prof. Knaster, który ostatnie miesiące 1945 r. dzielił między Kraków i Wrocław.
(Praca „na której napisano: Wrocław” była autorstwa Marczewskiego[4].)
Czasopismo ukazuje się nieprzerwanie do dzisiaj (numer 3 tomu 199 ukazał się w 2008). Zdecydowana większość publikowanych artykułów jest napisana po angielsku. Zwiększył się też udział autorów spoza Polski (w tomach 33-100 ukazało się 1735 artykułów, z czego 636 było napisanych przez polskich matematyków)[1].
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Applebaum, C. H.. One hundred volumes of Fundamenta Mathematicae. Fundamenta Mathematicae, 100, 1-8. 1978.
- ↑ Tamarkin, J. D.. Twenty-Five Volumes of Fundamenta Mathematicae. Bulletin of the American Mathematical Society, 42, 300. 1936. Pisze on: Fundamenta Mathematicae immediately developed into a unique periodical which attracted international recognitionand cooperation, and whose history became the history of development of the modern theory of functions and point sets
- ↑ Marczewski, Edward. Początki matematyki wrocławskiej. Wiadomości Matematyczne, XII, 67. 1969.
- ↑ E. Szpilrajn-Marczewski. Sur deux propriétés des classes d'ensembles. Fundamenta Mathematicae, 33, 303-307. 1945. Plik pdf jest dostępny z serwisu Biblioteka Wirtualna Nauki
[edytuj] Zobacz też
- Czasopisma wydawane przez Instytut Matematyki PAN:
- Studia Mathematica
- Acta Arithmetica
- Annales Polonici Mathematici
- Applicationes Mathematicae
- Bulletin Polish Acad. Sci. Math.
- Colloquium Mathematicum
- Dissertationes Mathematicae
- Roczniki PTM:
- Commentationes Mathematicae
- Wiadomości Matematyczne
- Matematyka Stosowana
- Fundamenta Informaticae
- Dydaktyka Matematyki
- Antiquitates Mathematicae
