Kieżmarski Szczyt
Z Wikipedii
| Kieżmarski Szczyt | |
 Kieżmarski Szczyt pośrodku, pomiędzy Łomnicą a Huncowskim Szczytem |
|
| Państwo |  Słowacja, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2 558 m n.p.m. |
| Wybitność | 143 m |
| Data zdobycia | XVII wiek |
Kieżmarski Szczyt (słow. Kežmarský štít) – wysoki, zwornikowy wierzchołek (2558 m n.p.m.) w bocznej grani Tatr. Ściany Kieżmarskiego Szczytu górują nad dolinami:
- Miedzianą Kotliną (Medená kotlina) – odnoga Doliny Dzikiej (Veľká Zmrzlá dolina) należącej do systemu Doliny Kieżmarskiej (Dolina Bielej vody Kežmarskej)
- Świstówką Huncowską (Huncovská kotlinka) – górne piętro Doliny Huncowskiej
- Lejkowym Kotłem i Cmentarzyskiem, należącymi do Doliny Łomnickiej (Skalnatá dolina).
Kieżmarski Szczyt oddzielony jest od Wideł (Vidly) przez Kieżmarska Przełęcz (Kežmarská štrbina) 2463 m n.p.m., od Huncowskiego Szczytu (Huncovský štít) – 2351 m n.p.m. przez Huncowską Przełęcz (Huncovské sedlo) 2307 m n.p.m. Na północ od Kieżmarskiego Szczytu znajduje się Mały Kieżmarski Szczyt (Malý Kežmarský štít), dawniej uważany za niższy wierzchołek masywu Kieżmarskiego. Pomiędzy Kieżmarskimi Szczytami znajduje się Wyżnia Kieżmarska Przełęcz (Vyšná Kežmarská štrbina).
W południowo-wschodniej grani Kieżmarskiego Szczytu, pomiędzy Kieżmarskim Szczytem a Huncowską Przełęczą znajdują się niewysokie kulminacje i przełęcze:
- Wyżni Kieżmarski Przechód (Kežmarska priehyba)
- Kieżmarska Czuba (Kežmarský hrb)
- Niżni Kieżmarski Przechód (Nižná Kežmarská priehyba)
- Mała Kieżmarska Czuba (Malý Kežmarský hrb).
Dla taterników najciekawsze są ściany schodzące do Doliny Łomnickiej. Sam szczyt dostępny jest także dla turystów, ale tylko w towarzystwie przewodnika. Nazwa szczytu pochodzi od spiskiego miasta Kieżmark.
Pierwsze wejścia nie są dokładnie odnotowane. Wiadomo, że szczyt był odwiedzany już na początku XVII wieku. Prawdopodobne jest, że w 1615 na szczycie był David Frölisch (uczeń liceum w Kieżmarku, późniejszy matematyk) ze szkolnymi kolegami. Po tych pierwszych wejściach (w XVIII w. i na początku XIX wieku) nastąpiła przerwa, która trwała do połowy XIX wieku. Z okresu późniejszego znane są wejścia: Eustachego Wołoszczaka 9 sierpnia 1858, zimą Günter Oskar Dyhrenfurth, Alfred Martin 8 marca 1906.
| Tatry Wysokie |
1. Gerlach (2654 m) • 2. Łomnica (2634 m) • 3. Lodowy Szczyt (2627 m) • 4. Durny Szczyt (2621 m) • 5. Wysoka (2565 m) • 6. Kieżmarski Szczyt (2558 m) • 7. Kończysta (2538 m) • 8. Baranie Rogi (2536 m) • 9. Rysy (2503 m) • 10. Krywań (2494 m) |
| Tatry Zachodnie |
1. Bystra (2248 m) • 2. Raczkowa Czuba (2194 m) • 3. Baraniec (2185 m) • 4. Banówka (2178 m) • 5. Starorobociański Wierch (2176 m) • 6. Pachoł (2166 m) • 7. Hruba Kopa (2166 m) • 8. Zadnia Kopa (2163 m) • 9. Trzy Kopy (2150 m) • 10. Jarząbczy Wierch (2137 m) |
| Tatry Bielskie |
1. Hawrań (2152 m) • 2. Płaczliwa Skała (2142 m) • 3. Szalony Wierch (2061 m) • 4. Zadnie Jatki (2020 m) • 5. Skrajne Jatki (2012 m) |
