Klawiatura maszynistki
Z Wikipedii
Klawiatura maszynistki – określenie klawiatury w układzie QWERTZ ze znakami charakterystycznymi dla języka polskiego. Używana w maszynach do pisania i komputerach.
Powstała w wyniku przystosowania niemieckich maszyn do pisania do użycia w Polsce. Czcionki charakterystyczne dla języka niemieckiego (ä, ö, ü, ß) zostały zastąpione przez czcionki polskie (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż). Ponieważ znaków polskich jest więcej niż niemieckich, w maszynach do pisania nie są dostępne wszystkie czcionki dla polskich wielkich liter. Taki układ klawiatury jest zgodny z PN-87.
Istnieją również inne układy bazujące na QWERTZ nazywane klawiaturą maszynistki, ale z układem klawiszy różniącym się od układu PN-87. Jednym z nich jest układ PL-214 stosowany w w systemach MS-DOS, Windows i Linux. Układ ten sprawia trudności osobom piszącym metodą bezwzrokową na klawiaturach PN-87, ponieważ polskie znaki są rozmiesznone na innych klawiszach.
Przed upowszechnieniem się komputerów jedyny układ klawiatury stosowany w Polsce. Wyparty przez układ programisty (QWERTY) pomimo tego, że pozwala na łatwiejsze pisanie metodą bezwzrokową – zazwyczaj nie naciska się więcej niż dwóch klawiszy na raz w celu uzyskania polskiego znaku diakrytycznego.
Swoją nazwę wziął od maszynistki – osoby zawodowo przepisującej teksty na maszynie do pisania metodą bezwzrokową.
