Kod da Vinci
Z Wikipedii
| Kod da Vinci | |
| Plakat filmu | |
| Oryginalny tytuł | The Da Vinci Code |
| Gatunek | dramat thriller |
| Kraj produkcji |  Stany Zjednoczone |
| Język | angielski |
| Główne role | Zobacz obok |
| Data premiery |  19 maja 2006,  17 maja 2006 |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Ron Howard |
| Scenariusz | Akiva Goldsman |
| Muzyka | Hans Zimmer |
| Zdjęcia | Salvatore Totino |
| Scenografia | Giles Masters Tony Reading Allan Cameron Richard Roberts |
| Kostiumy | Daniel Orlandi |
| Montaż | Daniel P. Hanley Mike Hill |
| Produkcja | John Calley Brian Grazer |
| Dystrybucja | Columbia Pictures Sony Pictures |
| Budżet | 125 milionów $ |
Kod da Vinci (ang. The Da Vinci Code) – ekranizacja powieści Dana Browna Kod Leonarda da Vinci wydanej w 2004. Film kręcono w oryginalnych wnętrzach francuskiego muzeum Luwr, brytyjskiego anglikańskiego Opactwa Westminsterskiego i anglikańskiej katedrze w Lincoln. Światowa premiera filmu: 17 maja 2006.
Spis treści |
[edytuj] Obsada
- Tom Hanks – Robert Langdon
- Audrey Tautou – Sophie Neveu
- Sir Ian McKellen – Sir Leigh Teabing
- Alfred Molina – Biskup Aringarosa
- Jürgen Prochnow – André Vernet
- Paul Bettany – Sylas
- Jean Reno – Bezu Fache
- Etienne Chicot – Porucznik Collet
- Jean-Pierre Marielle – Jacques Sauniere
- Clive Carter – Kapitan policji w Biggin Hill
- Seth Gabel – Ksiądz
- Harry Taylor – Kapitan Policji Brytyjskiej
- Daisy Doidge-Hill – Mała Sophie Neveu
- David Bark-Jones – Richard
- Joe Grossi – Kościelny
[edytuj] Akcja filmu
Robert Langdon, profesor Uniwersytetu Harvarda, służbowo przebywający w Paryżu, otrzymał podczas prezentacji własnej książki informację od paryskiej policji, że kustosz muzeum Luwru, Jacques Sauniere, został zamordowany w środku nocy. Stało się to w części galerii, w której eksponowana jest Mona Lisa. Okazało się, że w chwili śmierci przekazał niezwykle złożoną i tajemniczą wiadomość dla swej wnuczki, Sophie Neveu, zatrudnionej przez paryską policję jako kryptolog. Śledztwo wnuczki wykazało, że zmarły należał do tajnego Zakonu Syjonu (Prieuré de Sion), którego członkami byli również Leonardo da Vinci, Victor Hugo czy Isaac Newton. Zamordowany kustosz był Wielkim Mistrzem tego zakonu. Robert Langdon i Sophie Neveu zostają oskarżeni o zabójstwo kustosza.
Ukrywając się, podczas własnego śledztwa Robert i Sophie natrafiali wciąż na znaki, rodzaj kodowanych wiadomości i symboli, ukryte w różnych dziełach Leonarda da Vinci. O pomoc poprosili starego znajomego Roberta, Sir Leigha Teabinga, badacza świętego Graala. Teabing poinformował ich o rewolucyjnych odkryciach i wiadomościach, prowadzących do świętego Graala czy danych o tym, że Jezus Chrystus ożenił się z Marią Magdaleną i miał z nią córkę, która to wiadomość wykazywała, że kościół katolicki zbudowano na kłamstwie. Opus Dei, przedstawiona w filmie jako mafijna organizacja watykańska, podjęła próbę zlikwidowania dowodów mogących to ujawnić. Podczas dalszych poszukiwań w Londynie śladów prawdziwego początku kościoła katolickiego, stało się jasne, że wszystkie prowadzą do jednego człowieka. W dramatycznym zakończeniu filmu Leigh Teabing przyznaje się do tego, że wikłał sieć fikcji, aby rzekomo poszukiwać św. Graala, w zamyśle mając jednak zupełnie inny cel. Langdon przechytrza ścigającą go policję i członków Opus Dei, wychodzi z wszystkich presji zwycięsko. Sophie dowiaduje się, że sama w prostej linii jest potomkiem Jezusa Chrystusa i Marii Magdaleny a nad jej losem czuwa liczna grupa członków Zakonu Syjonu. Po całej akcji Robert podczas golenia się w paryskim hotelu doznaje kolejnego olśnienia. Udaje się do Luwru aby rozszyfrować na nowo wiadomość zamordowanego kustosza muzeum Luwru: św. Graal to w rzeczywistości Maria Magdalena, spoczywająca w sarkofagu pod szklaną piramidą na dziedzińcu muzeum.
[edytuj] Wydźwięk filmu
Pomimo zapewnień twórców filmu, że jest on fabularną fikcją, wywołał on już przed premierą kontrowersje w środowiskach katolickich. Część duchownych nawoływała do bojkotu filmu, jako szerzącego nieprawdziwy obraz historii i Kościoła katolickiego. Inni uznali, że tezy zawarte w filmie nie są zagrożeniem dla wiernych, a nawet, że mogą pobudzić do głębszego zapoznania się z prawdami wiary wśród chrześcijan. Film wywołał szereg publikacji prasowych, dowodzących jego nieprawdziwości oraz książki, na której jest oparty. Opus Dei nie odnosiło się bezpośrednio do treści zawartych w książce i filmie, a "zamieszanie medialne" wywołane premierą postanowiło wykorzystać na rozpropagowanie głoszonych przez siebie idei. Po protestach duchownych prawosławnych na Białorusi projekcje filmu zostały wstrzymane. W Chinach film został wycofany z kin z powodu zbyt dużych zysków, jakie zaczął przynosić kinematografii USA.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- The Da Vinci Code w Internet Movie Database (IMDb) (en)
- Oficjalna strona filmu
- Kod da Vinci w bazie filmweb.pl
Strony popierające film
Strony krytyczne wobec filmu
- Włochy: polemiki wokół Kodu Leonarda da Vinci (KAI) -
- Watykan wzywa do bojkotu filmu Kod da Vinci (KAI)
- Opus Dei w sprawie książki Kod Leonarda da Vinci oraz filmu na jej podstawie
- Zbiór artykułów nt. Kodu Leonarda da Vinci (portal Kosciol.pl) -
- Polemika z niektórymi wybranymi tezami książki i filmu (SNE Gdańsk)
- Artykuł Hollywood kontra Watykan w tygodniku Wprost
