Komornik (film)
Z Wikipedii
Komornik | |
Gatunek | Dramat |
Kraj produkcji | Polska |
Język | polski |
Główne role | Andrzej Chyra, Małgorzata Kożuchowska, Kinga Preis, Jan Frycz |
Data premiery | 7 października 2005 |
Czas trwania | 100 min. |
Produkcja | |
Reżyseria | Feliks Falk |
Scenariusz | Grzegorz Łoszewski |
Muzyka | Bartłomiej Gliniak |
Zdjęcia | Bartosz Prokopowicz |
Scenografia | Anna Wunderlich |
Kostiumy | Małgorzata Braszka |
Montaż | Krzysztof Szpetmański |
Komornik na IMDb |
Komornik - polski film z 2005 roku w reżyserii Feliksa Falka.
Spis treści |
[edytuj] Obsada
- Andrzej Chyra - jako Lucek
- Małgorzata Kożuchowska - jako Anna
- Kinga Preis - jako Gosia
- Grzegorz Wojdon - jako Jasiek
- Jan Frycz - jako Chudy
- Marian Dziędziel - jako Horst
- Sławomir Orzechowski - jako Wiśniak
- Marian Opania - jako Chełst
- Mieczysław Grąbka - jako prokurator
- Dariusz Kowalski - jako Zenke
- Krzysztof Dracz - jako Romański
- Małgorzata Ząbkowska - jako Horstowa
- Krzysztof Warunek - jako Bednarek
- Paweł Iwanicki - jako Abramow
- Cezary Łukaszewicz - jako Marczak
- Katarzyna Żak - jako Kasia
- Dariusz Maj - jako znajomy
- Maciej Sosnowski - jako gospodarz domu
- Włodzimierz Dyła - jako robotnik
- Halina Bednarz - jako ona Chudego
- Ewa Biała - jako żona Romańskiego
- Krystyna Rutkowska - jako sprzątaczka
- Ula Bogucka - jako Alinka
- Ewa Kania - jako sekretarka w prokuraturze
[edytuj] Fabuła
Akcja filmu toczy się w Wałbrzychu i okolicach. Film przedstawia dwie doby z życia głównego bohatera, tytułowego komornika sądowego - Lucjana Bohme. Bezkompromisowo wykonuje on swoją pracę, posuwając się do zajęcia aparatury medycznej w miejscowym szpitalu, czy wykopania z grobu zmarłej staruszki, by udowodnić, że jej wnuk nieuczciwie zaciągnął w banku kredyt. Pojawiając się u dłużników wraz z aplikantem Jaśkiem, budzi złość i przerażenie, nierzadko agresję. Nie przepadają za nim także koledzy ze środowiska prawniczego. Pewnego dnia spotyka dawną miłość, Gosię. Niedługo później trafia do mieszkania, gdzie próbuje zająć jedyną wartościową rzecz - akordeon, na którym ciężko chore dziecko uczy się grać. W czasie szarpaniny pojawia się Gosia - matka chorej dziewczynki, która z przerażeniem odkrywa prawdziwą naturę przyjaciela z dawnych lat. Okazuje się także, że wnuk odkopanej przez Lucjana staruszki, dobrze zapowiadający się piłkarz, który za przekręt ma trafić do więzienia - popełnia samobójstwo. W końcu także koledzy z pracy mają dość bezlitosnego komornika - próbują go skorumpować, podsuwając mu pieniądze przez dłużnika, biznesmena Wiśniaka. Bohme przyjmuje łapówkę, zamierzając ją zdeponować i ujawnić próbę przekupstwa, ale w przypływie dobroci w ciągu jednej nocy rozdaje ogromną sumę innym dłużnikom. Nazajutrz zostaje zatrzymany - próbuje się bronić, ale wszyscy, którym pomógł, udają że nic nie otrzymali od komornika. Jedynie Gosia próbuje bronić Bohme, ale zostaje odprawiona przez prokuratora. Lucjan zostaje w końcu oczyszczony z zarzutów, jednocześnie staje się jednak zależny od reszty prawników. Finałową sceną filmu jest pogrzeb starego prawnika Chełsta, podczas którego prezes sądu wygłasza wzniosłą mowę o zawodowej uczciwości środowiska prawniczego - Lucjan przerywa mu, po czym opuszcza uroczystość.
[edytuj] Nagrody
Na XXX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 2005 roku, Komornik zdobył Złote Lwy dla najlepszego filmu. Nagrody przyznano także za:
- scenariusz (dla Grzegorza Łoszewskiego)
- pierwszoplanową rolę męską (dla Andrzeja Chyry)
- drugoplanową rolę kobiecą (dla Kingi Preis)
- zdjęcia (dla Bartka Prokopowicza)
W 2006 roku film okazał się bezapelacyjnym zwycięzcą Polskie Nagrody Filmowe - zdobył siedem Orłów za:
- najlepszy film
- najlepszą reżyserię (dla Feliksa Falka)
- najlepszą główna rola męską (dla Andrzeja Chyry)
- najlepszą główna rola kobiecą (dla Kingi Preis)
- najlepszy scenariusz (dla Grzegorza Łoszewskiego)
- najlepsza scenografia (dla Anny Wunderlich)
a także nagrodę publiczności.
Film zdobył również nagrodę jury ekumenicznego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie.
[edytuj] Zobacz też
1974: Potop • 1975: Noce i dnie† oraz Ziemia obiecana† • 1976: nie przyznano • 1977: Barwy ochronne • 1978: Bez znieczulenia† oraz Pasja† • 1979: Amator
1980: Paciorki jednego różańca • 1981: Gorączka • 1982: festiwal nie odbył się • 1983: festiwal nie odbył się • 1984: Austeria • 1985: Kobieta w kapeluszu • 1986: Siekierezada • 1987: Matka Królów • 1988: Krótki film o miłości† oraz Krótki film o zabijaniu† • 1989: nie przyznano
1990: Ucieczka z kina "Wolność" • 1991: nie przyznano • 1992: Wszystko, co najważniejsze • 1993: Kolejność uczuć† oraz Przypadek Pekosińskiego† • 1994: Zawrócony • 1995: Girl Guide • 1996: nie przyznano • 1997: Historie miłosne • 1998: Historia kina w Popielawach • 1999: Dług
2000: Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową • 2001: Cześć Tereska • 2002: Dzień świra • 2003: Warszawa • 2004: Pręgi • 2005: Komornik • 2006: Plac Zbawiciela • 2007: Sztuczki
†Nagroda przyznana dwóm filmom ex-aequo.