Koncepcja układów funkcjonalnych

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Zasugerowano, aby ten artykuł podzielić na różne artykuły dostępne ze strony ujednoznaczniającej.

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.

Koncepcja układów funkcjonalnych – do wykonania pewnej funkcji potrzebne jest współdziałanie pewnych układów systemów pewnych stałych systemów. W trakcie wykonywania tej funkcji może zmieniać się udział tych stałych elementów. To konieczne zadanie dane do wykonania przez te poszczególne podsystemy jest podstawą działania układu funkcjonalnego np. stałym zadaniem jest funkcja mowy – stały system ( w tej funkcji uczestniczą pewne grupy np., komórek i one się wymieniają, w różnych momentach różna są zaangażowane). Cały czas uruchamiamy mniejsze podsystemy w zależności, które są najbardziej potrzebne.

Wg Łurii - układy funkcjonalne są anatomiczną podstawą złożonych funkcji psychicznych i emocjonalnych.

Takie podejście jest bardzo przydatne w diagnozie lokalizacyjnej (wtedy widzimy klinicznie obraz zaburzenia pacjenta w jakiejś funkcji zaburzonej i dochodzimy jaka okolica jest uszkodzona i jaka część anatomiczna wiąże się z tym deficytem).

Np. zaburzenie rozumienia dźwięków: chory doskonale słyszy dźwięki mowy bo tu słuch jest nie uszkodzony, ale nie różnicuje tych dźwięków, aparat artykulacyjny jest sprawny, chory nie ma żadnego porażenia a nie potrafi zróżnicować tego co mówią inni i nie koryguje własnych wypowiedzi, myślenie nie jest zaburzone. Tu ważny ukł. funkcjonalny i znajomość, świadomość tego jakie okolice funkcjonalnie wiążą się z jaką funkcją, bo wtedy możemy przypuszczać, że uszkodzony jest właśnie górny zakręt skroniowy lewej półkuli. Wiemy, że jest to organiczne uszkodzenie OUN i wiemy też gdzie, w jakiej okolicy ono występuje.

Uszkodzenie kilkunastu neuronów nie jest widoczne w tomografie komputerowym np. przy zatruciach opiatami, substancjami neurotoksycznymi, nie ma widocznych zmian w CT. A są zaburzenia kliniczne tj. zaburzenia pamięci werbalnej, niewerbalnej, przestrzennej czy deficyty uwagi, a znając podłoże anatomicznie układem funkcjonalnym możemy z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć jakie okolice mogą być uszkodzone i mamy możliwość monitorowania. Np. w drugim, trzecim badaniu kontrolnym stwierdzamy dynamikę tych zmian, czy one się wycofują czy pogłębiają.

Też wiążąca się z układem funkcjonalnym koncepcja podwójnej dysocjacji funkcji Taubera – podwójna dysocjacja wymaga by objaw A występował przy uszkodzeniach w obrębie jednej struktury lecz nie przy uszkodzeniach (lezjach) innej struktury oraz by objaw B występował przy uszkodzeniach tej 2. struktury ale nie przy uszkodzeniach w obrębie tej pierwszej.