Konklawe 1370

Z Wikipedii

Konklawe 29-30 XII 1370 – konklawe, które po śmierci Urbana V wybrało Grzegorza XI na ostatniego papieża okresu tzw. „niewoli awiniońskiej”.

Spis treści

1 Śmierć Urbana V
2 Lista uczestników
- 2.1 Nieobecni
3 Wybór Grzegorza XI
4 Źródła

[edytuj] Śmierć Urbana V

Od pontyfikatu Klemensa V (1305-1314), a więc od ponad 60 lat, papieże rezydowali w Awinionie nad Rodanem, a nie w ich stolicy biskupiej w Rzymie. Urban V, wybrany w 1362 roku, przez cały swój pontyfikat podejmował wysiłki w celu powrotu papiestwa do Rzymu, napotykał jednak wiele trudności. Po pierwsze, niechętna powrotowi nad Tyber była zdominowana przez Francuzów kuria. Po drugie, długotrwała nieobecność papieży i kurii w Rzymie spowodowała, że terytoria te tylko nominalnie podlegały władzy papieskiej i były pogrążone w anarchii. Sam Rzym stał się podupadłym miasteczkiem liczącym zaledwie 22 tysiące mieszkańców. Władzę na poszczególnych obszarach Państwa Kościelnego sprawowali miejscowi feudałowie lub zbrojni watażkowie. W wielu miastach silne były tendencje republikańskie. Legaci papiescy delegowani do Włoch (najsłynniejszym był Gil Alvarez de Albornoz) z wielkim trudem przywracali porządek i autorytet papieski na tych terenach. W 1367 papież Urban V zdecydował się, wbrew stanowisku kurii, na powrót do Rzymu, jednak na początku 1370 powrócił do Awinionu, nie mogąc poradzić sobie z panującym w mieście chaosem i anarchią. Krótko po powrocie do Awinionu zachorował i 19 grudnia 1370 zmarł w wieku 60 lat.

[edytuj] Lista uczestników

W konklawe wzięło udział 18 z 20 kardynałów, w tym 14 Francuzów, 3 Włochów i 1 Anglik:

Guy de Boulogne (nominacja kardynalska: 20 września 1342) – kardynał-biskup Porto e Santa Rufina; komendatariusz kościołów prezbiterialnych S. Cecilia i S. Crisogono; dziekan Św. Kolegium Kardynałów; dziekan kapituły w Tours

Raymond de Canillac (17 grudnia 1350) – kardynał-biskup Palestriny; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów

Guillaume de la Sudrie (18 września 1366) – kardynał-biskup Ostia e Velletri

Gilles Aycelin de Montaigu (17 września 1361) – kardynał-biskup Frascati

Philippe de Cabassole (22 września 1368) – kardynał-biskup Sabiny

Pierre de Monteruc (23 grudnia 1356) – kardynał-prezbiter S. Anastasia; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów; wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego

Guillaume de la Jugié (20 września 1342) – kardynał-prezbiter S. Clemente; archidiakon Transylwanii; protektor zakonu franciszkanów

Jean de Blauzac (17 września 1361) – kardynał-prezbiter S. Marco

Guillaume d'Aigrefeuille (12 maja 1367) – kardynał-prezbiter S. Stefano al Monte Celio; dziekan kapituły w Clermont

Simon Langham (22 września 1368) – kardynał-prezbiter S. Sisto

Bernard du Bosquet (22 września 1368) – kardynał-prezbiter SS. XII Apostoli

Jean de Dormans (22 września 1368) – kardynał-prezbiter SS. IV Coronati; archidiakon Beauvais; kanclerz królestwa Francji

Etienne de Poissy (22 września 1368) – kardynał-prezbiter S. Eusebio; wielki penitencjariusz

Francesco Tebaldeschi (22 września 1368) – kardynał-prezbiter S. Sabina

Pietro Corsini (7 czerwca 1370) – kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Damaso

Pierre Roger de Beaufort (29 maja 1348) – kardynał-diakon S. Maria Nuova; protodiakon Św. Kolegium Kardynałów; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej i Bazyliki Laterańskiej; archidiakon Paryża, Rouen i Sens; dziekan kapituły w Bayeux; protektor królestwa Neapolu

Rinaldo Orsini (17 grudnia 1350) – kardynał-diakon S. Adriano; archiprezbiter Bazyliki Watykańskiej; opat komendatoryjny Nonantola; archidiakon Perugii

Hugues de Saint-Martial (17 września 1361) – kardynał-diakon S. Maria in Portico

5 elektorów mianował Klemens VI, 4 – Innocenty VI, a pozostałych 9 Urban V.

[edytuj] Nieobecni

Nieobecnych było dwóch kardynałów:

Ange de Grimoard (18 września 1366) - kardynał-biskup Albano; papieski wikariusz Włoch; dziekan kapituły w York
Pierre d'Estaing (7 czerwca 1370) - kardynał-prezbiter S. Maria in Trastevere; rektor księstwa Spoleto

Obaj byli Francuzami, a kapelusze kardynalskie otrzymali od Urbana V.

Kamerlingiem Św. Kościoła Rzymskiego był wówczas Arnaud Aubert, arcybiskup Auch i bratanek Innocentego VI.

[edytuj] Wybór Grzegorza XI

Konklawe rozpoczęło się 29 grudnia i zakończyło już następnego dnia jednogłośnym wyborem 41-letniego protodiakona Pierre Roger de Beaufort, bratanka papieża Klemensa VI (1342-1352). Elekt początkowo protestował, ostatecznie jednak przyjął wybór i przybrał imię Grzegorz XI. 2 stycznia 1371 przyjął święcenia kapłańskie, a następnego dnia w katedrze awiniońskiej Notre-Dame des Doms został konsekrowany na biskupa przez dziekana Św. Kolegium Guy de Boulogne i koronowany przez nowego protodiakona Rinaldo Orsini.