Konklawe 1829

Z Wikipedii

Konklawe 24 II – 31 III 1829 – konklawe, w wyniku którego następcą Leona XII został Pius VIII.

Spis treści

1 Śmierć Leona XII
2 Lista uczestników
- 2.1 Nieobecni
3 Podziały frakcyjne
4 Konklawe
5 Wybór Piusa VIII
6 Źródła

[edytuj] Śmierć Leona XII

Papież Leon XII zmarł 10 lutego 1829. Papież ten podjął wiele pożytecznych inicjatyw (m. in. restaurował Uniwersytet Gregoriański, objął patronat nad pracami archeologicznymi na Forum Romanum, prowadził działalność charytatywna na dużą skalę) i utrzymywał dobre stosunki z europejskimi mocarstwami, nie był jednak popularny z uwagi na reakcyjną politykę wewnętrzną (zwł. klerykalizację rządów). Uroczystości pogrzebowe odbyły się 15 lutego w Bazylice Watykańskiej.

[edytuj] Lista uczestników

W konklawe wzięło udział 50 z 58 żyjących kardynałów, w tym 42 Włochów, 5 Francuzów i po jednym Hiszpanie, Niemcu i Maltańczyku:

Giulio Maria della Somaglia (nominacja kardynalska 1 czerwca 1795) - kardynał-biskup Ostia e Velletri; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Lorenzo in Damaso; dziekan Św. Kolegium Kardynałów; wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego; sekretarz Najwyższej Św. Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej; prefekt Św. Kongregacji ds. Ceremonii; bibliotekarz Św. Kościoła Rzymskiego; protektor zakonu cystersów

Bartolomeo Pacca (23 lutego 1801) - kardynał-biskup Porto e Santa Rufina e Civitavecchia; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów; pro-datariusz Jego Świątobliwości; legat w Velletri

Pietro Francesco Galleffi (11 lipca 1803) - kardynał-biskup Albano; archiprezbiter Bazyliki Watykańskiej; prefekt Fabryki Św. Piotra; kamerling Św. Kościoła Rzymskiego; opat komendatoryjny Subiaco

Tommaso Arezzo (8 marca 1816) - kardynał-biskup Sabiny

Francesco Saverio Castiglioni (8 marca 1816) - kardynał-biskup Frascati; wielki penitencjariusz; prefekt Św. Kongregacji Indeksu

Francesco Bertazzoli (10 marca 1823) - kardynał-biskup Palestriny; prefekt Św. Kongregacji ds. Studiów; protektor Irlandii i zakonu karmelitów

Joseph Fesch (17 stycznia 1803) - kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Lucina; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Maria della Vittoria; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów; arcybiskup Lyonu i prymas Galii

Giuseppe Firrao (23 lutego 1801) - kardynał-prezbiter S. Eusebio

Luigi Ruffo Scilla (23 lutego 1801) - kardynał-prezbiter S. Martino ai Monti; arcybiskup Neapolu

Carlo Oppizzoni (26 marca 1804) - kardynał-prezbiter S. Bernardo alle Terme; arcybiskup Bolonii

Pietro Gravina (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Panisperna; arcybiskup Palermo

Giuseppe Morozzo (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Maria degli Angeli alle Terme; arcybiskup Novary

Benedetto Naro (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Clemente; prefekt Św. Kongregacji ds. Dyscypliny Zakonnej; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej

Emmanuele de Gregorio (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Alessio; prefekt Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego

Giorgio Doria-Pamphili (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Cecilia; wielki przeor rzymskiego przeoratu zakonu joannitów; opat komendatoryjny Tre Fontane

Fabrizio Sceberras Testaferrata (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Pudenziana; arcybiskup Senigallia

Anne-Antoine-Jules de Clermont-Tonnerre (2 grudnia 1822) - kardynał-prezbiter SS. Trinita al Monte Pincio; arcybiskup Tuluzy

Gianfrancesco Falzacappa (10 marca 1823) - kardynał-prezbiter S. Maria in Trastevere; prefekt Najwyższego Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości

Antonio Pallotta (10 marca 1823) - kardynał-prezbiter S. Silvestro in Capite.

Carlo Maria Pedicini (10 marca 1823) - kardynał-prezbiter S. Maria della pace; prefekt Św. Kongregacji Kościelnych Immunitetów

Ercole Dandini (10 marca 1823) - kardynał-prezbiter S. Balbina; prefekt Św. Kongregacji Dobrego Rządu

Carlo Odescalchi (10 marca 1823) - kardynał-prezbiter SS. XII Apostoli; prefekt Św. Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów

Placido Zurla (10 marca 1823) - kardynał-prezbiter S. Croce in Gerusalemme; tytularny arcybiskup Edessy; wikariusz generalny diecezji rzymskiej; prefekt Św. Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów; przewodniczący Św. Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich; protektor Anglii i Maronitów

Anne-Louis-Henri de La Fare (16 maja 1823) - kardynał-prezbiter S. Maria in Transpontina; arcybiskup Sens; minister stanu Królestwa Francji

Giovanni Battista Bussi (3 maja 1824) - kardynał-prezbiter S. Pancrazio; arcybiskup Benewentu

Bonaventura Gazzola (3 maja 1824) - kardynał-prezbiter S. Bartolomeo all’Isola; biskup Montefiascone e Corneto

Karl Kajetan Gaisruck (27 września 1824) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Mediolanu

Ludovico Micara (20 grudnia 1824) - kardynał-prezbiter SS. IV Coronati; generał zakonu kapucynów

Gustav-Maximilien-Just de Croy (21 marca 1825) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Rouen

Mauro Alberto Cappellari (21 marca 1825) - kardynał-prezbiter S. Callisto; prefekt Św. Kongregacji Rozkrzewiania Wiary

Jean-Baptiste-Marie-Anne-Antoine de Latil (13 marca 1826) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Reims

Pietro Caprano (2 października 1826) - kardynał-prezbiter SS. Nereo ed Achilleo

Giacomo Giustiniani (2 października 1826) - kardynał-prezbiter SS. Pietro e Marcellino; arcybiskup Imoli

Vincenzo Macchi (2 października 1826) - kardynał-prezbiter SS. Giovanni e Paolo; legat w Rawennie

Giacomo Filippo Fransoni (2 października 1826) - kardynał-prezbiter S. Maria in Aracoeli

Benedetto Barberini (2 października 1826) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]

Giovanni Antonio Benvenuti (2 października 1826) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; biskup Osimo e Cingoli

Ignazio Nasalli (25 czerwca 1827) - kardynał-prezbiter S. Agnese fuori le mura

Joaquim-Jean-Xavier d'Isoard (25 czerwca 1827) - kardynał-prezbiter S. Pietro in Vincoli; arcybiskup Auch

Antonio Domenico Gamberini (15 grudnia 1828) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; biskup Orvieto

Giuseppe Albani (23 lutego 1801) - kardynał-diakon S. Maria in Via Lata; protodiakon Św. Kolegium Kardynałów; legat w Bolonii; protektor Austrii

Giovanni Caccia-Piatti (8 marca 1816) - kardynał-diakon SS. Cosma e Damiano

Pietro Vidoni (8 marca 1816) - kardynał-diakon S. Nicola in Carcere Tulliano

Agostino Rivarola (1 października 1817) - kardynał-diakon S. Maria ad Martyres; prefekt Św. Kongregacji ds. Wód i Ulic; protektor zakonów kapucynów i augustianów

Cesare Guerrieri Gonzaga (27 września 1819) - kardynał-diakon S. Adriano

Antonio Maria Frosini (10 marca 1823) - kardynał-diakon S. Maria in Cosmedin; prefekt Św. Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii

Tommaso Riario Sforza (10 marca 1823) - kardynał-diakon S. Maria in Domnica; kamerling Św. Kolegium Kardynałów

Tommaso Bernetti (2 października 1826) - kardynał-diakon S. Cesareo in Palatio; sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej

Belisario Cristaldi (2 października 1826) - kardynał-diakon [bez tytułu]; opat komendatoryjny Farfa

Juan Francisco Marco y Catalán (15 grudnia 1828) - kardynał-diakon S. Agata alla Suburra; protektor Hiszpanii

30 elektorów mianował Pius VII, 19 Leon XII, a jednego (dziekana della Somaglia) – jeszcze Pius VI.

[edytuj] Nieobecni

8 kardynałów (3 Włochów, 2 Hiszpanów, austriacki Niemiec, Słowak i Portugalczyk) nie przybyło na konklawe:

Cesare Brancadoro (23 lutego 1801) - kardynał-prezbiter S. Agostino; arcybiskup Fermo

Francesco Cesarei Leoni (8 marca 1816) - kardynał-prezbiter S. Maria del Popolo; biskup Jesi

Rudolf Johann Habsburg (4 czerwca 1819) - kardynał-prezbiter S. Pietro in Montorio; arcybiskup Ołomuńca

Patricio da Silva (27 września 1824) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; patriarcha Lizbony

Teresio Maria Carlo Vittorio Ferrero della Marmora (27 września 1824) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]

Pedro de Inguanzo y Rivero (20 grudnia 1824) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Toledo i prymas Hiszpanii

Francisco Javier de Cienfuegos y Jovellanos (13 marca 1826) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Sewilli

Alexander von Rudnay und Divékújfalusi (2 października 1826) - kardynał-prezbiter [bez tytułu]; arcybiskup Esztergom i prymas Węgier

5 z nich mianował Leon XII, a 3 - Pius VII.

[edytuj] Podziały frakcyjne

Kolegium kardynalskie dzieliło się na frakcje konserwatywnych Gorliwych i bardziej liberalnych tzw. Progresistów. Do tej drugiej frakcji zaliczano też przedstawicieli katolickich mocarstw, co czyniło ją mniej spójną z uwagi na rozbieżne interesy katolickich dworów.

Za głównych papabile uważano kardynałów Pacca, Gregorio i Castiglioni. Gregorio należał do partii Gorliwych, natomiast Paccę i Castiglioniego zaliczano do obozu Progresistów.

[edytuj] Konklawe

Konklawe rozpoczęło się 24 lutego na Kwirynale. Początkowo forsowano dwie kandydatury. Francuzi i Gorliwi głosowali na kardynała de Gregorio, natomiast większość Progresistów na kardynała Paccę, którego rząd francuski nie akceptował. Impas trwał przez kilka tygodni, aż do momentu, gdy inicjatywę przejął kardynał Giuseppe Albani, oficjalny przedstawiciel Austrii. Zaproponował on kardynała-biskupa Frascati Francesco Castiglioni, byłego współpracownika sekretarza stanu Piusa VII Ercole Consalviego. Castiglioni miał duże szanse na wybór już na poprzednim konklawe, wówczas jednak odrzuciła go frakcja Gorliwych. Tym razem Albaniemu udało się przełamać wszelkie opory wobec tej kandydatury, w czym zapewne pomógł fakt, że niespełna 68-letni Castiglioni był słabego zdrowia i spodziewano się, że będzie panował krótko.

[edytuj] Wybór Piusa VIII

31 marca, po pięciu tygodniach obrad, kardynał Castiglioni uzyskał 47 głosów i zaakceptował wybór, przyjmując imię Pius VIII, na cześć Piusa VII, który mianował go kardynałem. 5 kwietnia został uroczyście koronowany przez protodiakona Giuseppe Albaniego, swojego głównego promotora na konklawe. Castiglioni był ostatnim kardynałem-biskupem wybranym na papieża do czasu wyboru Josepha Ratzingera w 2005 roku.