Kosmogonia Chaldejska

Z Wikipedii

Kosmogonia Chaldejska - lub inaczej "Babiloński poemat o stworzeniu" to dzieło mówiące o powstaniu świata i człowieka według mitologii Chaldejczyków - założycieli państwa nowobabilońskiego. W oryginale opis stworzenia został nazwany Bitu Ellim. Kosmogonia Chaldejska ma wiele cech wspólnych z kosmogoniami starożytnego bliskiego wschodu jak chociażby sumeryjskiej, akadyjskiej, babilońskiej czy mitraistycznej.

[edytuj] Chaos

W kosmogonii chaldejskiej przewija się motyw wód pierwotnych, w których drzemie stwórcza (boska) moc. Chaldejczycy wierzyli, iż na początku dziejów istniał tylko chaos i woda pierwotna.

[edytuj] Początek

Ziemię wyobrażano jako giganta pokrytego pierzem i łuskami, które reprezentowały drzewa i skały. Ludzie żyją na grzbiecie tego potwora niczym pchły na grzbiecie psa. Wierzono, że kopanie ziemi może rozzłościć giganta, a ten w odwecie może zniszczyć wszystko co zostało do tej pory zbudowane. W ten sposób tłumaczono genezę trzęsień ziemi.

W chaldejskiej kosmogonii początek wziąl sie od bóstwa o imieniu Ilu, które obudzone ze snu dzieli się na dwie materię Anu-Anata (męską i żeńską). Z połączenia dwojga powstaje życie w postaci trójcy:

• Bel - pan stworzenia, ojciec wszystkich bóstw.
• Hea - bóstwo mądrości i wiedzy ezoterycznej, władca przeznaczenia.
• Anu - najmłodsze z trzech bóstw, władca miasta Erech.

Uznaje się, iż wiarę w trójcę Chaldejczycy przejęli od Akadyjczyków.

Zobacz też: Mitologia Sumeryjska, Mitologia babilońska