Mitologia babilońska
Z Wikipedii
Mitologia Babilońska - to zbiór mitów i wierzeń mieszkańców starożytnego Babilonu. Większość z nich, uznawana za reprezentację barwnej kultury mieszkańców krainy między Eufratem i Tygrysem, miała charakter informacyjny. Wyjaśniały zjawiska przyrody, kary spotykające ludzi niegodziwych jak również nagrody za dobre uczynki, aczkolwiek niewiele z nich opisuje rytuały religijne.
Spis treści |
[edytuj] Mitologia Babilońska a podania sumeryjskie
Na mitologię babilońską w dużej mierzę składają się elementy mitologii sumeryjskiej, mitów pisanych przez Akadyjczyków oraz Chaldejskie wierzenia o początkach dziejów. Poza wspólnymi wierzeniami i bóstwami takimi jak Marduk czy historia stworzenia, akadyjska - Enuma Elisz , czy chaldejska Bitu Ellim istnieje także wiele różnic. Większość babilońskich bóstw nazywa się podobnie lub tak samo jak bóstwa sumeryjskie np:
| Bóstwa babilońskie | Bóstwa sumeryjskie |
|---|---|
| Anu | An |
| Aruru, Mammi | Ki / Ninhursag |
| Ellil | Enlil |
| Ea | Enki |
| Sin | Nanna |
| Ishtar | Inanna |
| Shamash | Utu |
| Mullitu, Mylitta | Ninlil |
[edytuj] Pierwsze Bóstwa
Roczny cykl i pory roku opisuje w pierwszej ksiedze Enuma Elisz mit o umierającym i odradzającym się Marduku - królu wszystkich bogów. Na początku jest mowa o dwojgu bóstw - Apsu i Tiamat reprezentujących dualność wszechświata , bedących równocześnie symbolami, odpowiednie , męskiego pierwiastka i żeńskiego. Owocem ich związku są Lahmu i Lahamu przedstawiani często jako para węży. Z każdym kolejnym pokoleniem powstawały coraz potężniejsze bóstwa.
[edytuj] Początki boskiego konfliktu
Młodsza bóstwa wykazywały się rosnącym nieposłuszeństwem wobec swojej matki ( Tiamat ) i odrzuciły prośby ojca o zachowanie spokoju. W wielkim gniewie Apsu postanowił odczynić wszystko co stworzył , lecz Ea ( "wszechwiedzący" ) dowiedział się o planach ojca. Uspał Apsu zaklęciem i zbudował na jego ciele świątynię, w której rezydował wraz z kochanką Damkiną, która dała mu syna o imieniu Marduk. Ukazywany jest on często z czworgiem uszu i czworgiem oczu , jako bóstwo doskonałe. Dziadek Marduka - Anu stworzył dla niego cztery wiatry, by ten miał czym się zajmować. To niestety przysparzało kłopotów dla ciała Tiamat - bogini morza. Rozgniewało to wszystkich starszych bogów, którzy zarzucili Tiamat brak reakcji na zachowanie Ea i Marduka, i namówili ją na wytoczenie wojny.
[edytuj] Wojna bóstw
Tiamat ofiarowała Kingu Tablicę Przeznaczenia, mianując go tym samym zwierzchnikiem całej boskiej armii. Na prośbe Ea Marduk, który jest wysławiany w piećdziesięciu różnych imionach, zgodził się na walkę z Tiamat w zamian za tytuł najpotężniejszego bóstwa. Walka zakończyła się zwycięstwem króla bogów, który po wygranej zerwał z piersi Kingu Tablicę Przeznaczenia, a z jego krwi stworzył człowieka, zostając tym samym panem wszechrzeczy. W babilońskiej mitologii panuje przekonanie, iż człowiek został stworzony do pracy, która pozwala bóstwom na odpoczynek.
