Kot tybetański

Z Wikipedii

Kot tybetański
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Gatunek	kot tybetański
Nazwa systematyczna
Felis bieti
(Milne-Edwards, 1892)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: narażony

Kot tybetański (Felis bieti) - ssak łożyskowy z rodziny kotowatych, rzędu drapieżnych. Występuje w północno-zachodnich Chinach, nad rzeką Huang-ho i na południu Gobi. Opisany w 1889 roku przez Francuza Alphonse Milne-Edwardsa. Na początku sądzono, że jest spokrewniony z chausem, współcześnie sądzi się, że jest bliższy żbikowi.

Długość ciała bez ogona

68-95 cm

Długość ogona

30-45 cm

Masa ciała

6-9 kg

Ubarwienie

Ubarwiony żółtoszaro, na grzbiecie ciemniej. Uszy z pędzelkami, żółtobrązowe. Ogon tępo zakończony z czarnym czubkiem, poprzedzonym 4 czarnymi pierścieniami.

Pożywienie

Żywi się głównie gryzoniami i ptakami. Zwierzę słabo poznane, zagrożone wyginięciem, ponieważ zjada również szczekuszki, które na obszarze jego występowania truje się, jako szkodniki.

Rozród

W miocie występują 2-4 młode.

Biotop

Najchętniej zamieszkuje wysokie łąki górskie.

Tryb życia

Gatunek aktywny w nocy.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Zdjęcia