Gobi
Z Wikipedii
Gobi - (mong. Gow' - miejsce bezwodne) - wyżynny obszar stepów, półpustyń i pustyń w Azji Wschodniej, leżący na terenie południowej Mongolii i północnych Chin. Jest uznawany za największą pustynię Azji.
Gobi ma ponad 2 miliony km² powierzchni. Jest pustynią kontynentalną. Tworzą ją głównie żwirowo-kamieniste górzyste i wyżynne mniejsze pustynie, półpustynie oraz suche stepy, rozdzielone pasmami wysokich gór. Większa część pustyni leży na wysokościach 900 - 1120 m n.p.m., oprócz tego licznie występują tam masywy górskie, przede wszystkim Ałtaju Gobijskiego. Klimat kontynentalny, latem temperatura sięga 45°C, a w zimie dochodzi do - 41°C. Roczne opady wynoszą od 50 do 200 mm w zależności od rejonu. Na Gobi brak jest stałych rzek, liczne są natomiast koryta rzek okresowych (do 70 km długości) zwanych sajrami. Obszary piaszczyste są nieliczne, skupione głównie przy środkowej części granicy chińsko - mongolskiej. Gobi jest najdalej wysuniętą na północ pustynią (nie licząc lodowych pustyń) na świecie.
Do najrzadszych zwierząt zamieszkujących Gobi należą: Koń Przewalskiego (endemit gobijski, nie jest pewne czy jeszcze tam żyje w stanie dzikim, natomiast jest na Gobi hodowla zmierzająca do restytucji Koni Przewalskiego), kułan, pantera śnieżna.
W 1922-1923 ekspedycja paleontologiczna z Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku pod kierownictwem Roya Andrewsa odkryła w Bajn Dzak skamieniałe szkielety dinozaurów oraz, po raz pierwszy w historii, jaja dinozaurów. Późniejsze badania wykazały, że Gobi jest jednym z najbogatszych stanowisk późnokredowych dinozaurów i pierwotnych ssaków na świecie. Bardzo duże znaczenie w poznaniu gobijskich skamieniałości miały wyprawy polskie pod wodzą prof. Kielan - Jaworowskiej.
