Kusacz pampasowy

Z Wikipedii

Kusacz pampasowy
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	paleognatyczne
Rząd	kusacze
Rodzina	kusacze
Gatunek	kusacz pampasowy
Nazwa systematyczna
Eudromia elegans
I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1832
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka

Kusacz pampasowy (kurak stinamu) (Eudromia elegans) - średni ptak lądowy z rodziny kusaczy, zamieszkujący Argentynę i Chile.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Środowisko 3 Pożywienie 4 Lęgi 5 Status i ochrona 6 Podgatunki

[edytuj] Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny 

Ptak pokroju kuropatwy, z małą głową i krótkimi skrzydłami. Samiec i samica ubarwione podobnie, jednak samica nieco bardziej kontrastowa. Wierzch ciała brązowy z białymi i czarnymi plamkami. Szyja i pierś rdzawożółta z ciemnym rysunkiem, brzuch żółty. Głowa brązowa z białymi kresami. Na głowie czub z piór, zazwyczaj złożony do tyłu, może być jednak stroszony. Dziób krótki i cienki, lekko zakrzywiony do dołu. Nogi w kolorze od jasnoszarego do szarobrązowego, z trzema dużymi palcami skierowanymi do przodu (brak tylnego palca).

Rozmiary 

dł. ciała: ok. 37-41 cm

Waga 

ok. 400-520 g

Zachowanie 

Prowadzi naziemny tryb życia. Prawie w ogóle nie lata, jedynie w sytuacji zagrożenia podrywa się na chwilę w powietrze, by za chwilę wylądować. Zimą kusacze pampasowe zbierają się w grupki od 6 do 30 ptaków i wspólnie przemierzają duże połacie terenu w poszukiwaniu pożywienia. Latem, kiedy jest obfitość pożywienia, pozostają z reguły na niewielkim obszarze.

[edytuj] Środowisko

Otwarte, suche tereny trawiasto-krzewiaste: pampa, puna i chaco. Występują na wysokościach od poziomu morza do 2500 m n.p.m.

[edytuj] Pożywienie

Wszystkożerne. Głównie nasiona i owoce zbierane z ziemi lub niskich krzewinek, ale także pąki, liście, kwiaty, a nawet korzonki. Zjadają również owady i ich larwy oraz mięczaki. Z reguły zimą są wyłącznie roślinożerne, a latem, kiedy występuje obfitość owadów, przestawiają się bardziej na pokarm zwierzęcy. Aby ułatwić rozdrabnianie pokarmu, połykają małe kamyki.

[edytuj] Lęgi

Samce żyją w poligamii, a samice w poliandrii. Wyprowadzają jeden lęg w roku (w przypadku poliandrii może być kilka zniesień), od czerwca-sierpnia aż po listopad. Większość jaj jest składana w październiku.

Gniazdo 

Na ziemi, uwite z części roślin.

Jaja 

Samica składa 5-9 jaj w kilku gniazdach. Jaja są owalne, błyszczące, w różnych kolorach: zielone, turkusowe, ciemnoczerwone lub ciemnobrązowe, zawsze jednolicie ubarwione, bez plamek.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez samca, od zniesienia pierwszego jaja przez okres 20-21 dni. Samiec siedzi na jajach nieprzerwanie przez długie godziny, opuszczając gniazdo tylko rano w celu znalezienia pożywienia.

Pisklęta 

Pisklęta są okryte gęstym, niepozornie ubarwionym puchem. Są wychowywane przez samca.

[edytuj] Status i ochrona

Występuje dość powszechnie i nie jest gatunkiem zagrożonym, choć jego liczebność spada ze względu na polowania i degradację środowiska.

Naturalnymi wrogami kusaczy pampasowych są skunksy, lisy, dzikie koty oraz ptaki drapieżne, takie jak myszołów rdzawogrzbiety.

[edytuj] Podgatunki

Wyróżnia się 10 podgatunków, zamieszkujących odpowiednio:

• Eudromia elegans elegans - Argentyna środkowa
• Eudromia elegans albida - Argentyna zachodnia
• Eudromia elegans devia - Argentyna południowo-zachodnia
• Eudromia elegans intermedia - Argentyna północno-zachodnia
• Eudromia elegans magnistriata - Argentyna północno-zachodnia
• Eudromia elegans multiguttata - Argentyna wschodnia
• Eudromia elegans numida - Argentyna środkowa
• Eudromia elegans patagonica - środkowe Chile i Argentyna
• Eudromia elegans riojana - Argentyna północno-zachodnia
• Eudromia elegans wetmorei - Argentyna zachodnia