Lilia bulwkowata

Z Wikipedii

Lilia bulwkowata
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	liliowce
Rodzina	liliowate
Rodzaj	lilia
Gatunek	lilia bulwkowata
Nazwa systematyczna
Lilium bulbiferum L.
Kategoria zagrożenia w Polsce (CzL) EX EW E [E] V [V] R Kategoria: rzadki
Galeria zdjęć i grafik

Lilia bulwkowata (Lilium bulbiferum L.) – gatunek byliny z rodziny liliowatych. W Polsce w stanie naturalnym jest bardzo rzadka, rośnie na nielicznych stanowiskach na Podhalu i Orawie oraz w Sudetach. W Tatrach jej występowanie odkryto późno, bo dopiero w 1918 r. została opisana przez botaników, Górale znali ją oczywiście od dawna. Status gatunku w polskiej florze: kenofit.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zmienność 3 Ochrona 4 Zastosowanie 5 Ciekawostki 6 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga

Pojedyncza, gruba i sztywna łodyga wyrasta w dobrych warunkach nawet do 100 cm wysokości, w stanie naturalnym zwykle nie przekracza 50 cm. Jest gęsto obrośnięta liśćmi, nakrapiana i owłosiona dołem.

Liście

Wyrastają skrętolegle na łodydze. Mają lancetowaty kształt, są całobrzegie, bezogonkowe, 3-7 nerwowe. Bardzo charakterystyczną cechą jest wyrastanie w kątach tych liści bulwek – rozmnóżek, za pomocą których lilia może się rozmnażać wegetatywnie. Bulwki te dojrzewają we wrześniu, odpadają od rośliny i zimują w ziemi. Na wiosnę wyrastają z nich nowe rośliny. Od tych bulwek pochodzi nazwa rośliny.

Kwiaty

Na wierzchołku łodygi wyrastają bardzo duże kwiaty o pomarańczowej barwie. Mogą osiągać średnicę 10 cm. Na jednej roślinie może być jeden lub kilka kwiatów tworzących baldach. Każdy kwiat składa się z 6 działek, wewnątrz posiadających ciemniejsze cętki, 6 pręcików i 1 słupek. Zapylane są przez owady. Kwiaty nie pachną, ale zwabiają owady swoim dużym, barwnym kwiatem. Zdarzają się łodygi bezkwiatowe.

Część podziemna

Wytwarza podziemne cebulki. Jesienią cześć nadziemna obumiera, ale pod ziemią przetrwają jej cebulki, z których na wiosnę wyrastają nowe pędy.

Owoc

Torebka.

Roślina trująca

Biotop, wymagania

Rośnie na brzegach łąk i pastwisk, miedzach śródpolnych, ugorach, przy drogach i na polanach śródleśnych. W Sudetach występuje głównie w murawach bliźniczkowych i ciepłolubnych. Geofit cebulkowy.

[edytuj] Zmienność

Wyróżnia sie dwa podgatunki:

• Lilium bulbiferum subsp. bulbiferum - podgatunek nominalny, wytwarzający bulwki, rośnie głównie dziko
• Lilium bulbiferum subsp. crocceum - nie wytwarza bulwek, często hodowany w ogródkach

[edytuj] Ochrona

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest jej zbieranie przez amatorów pięknych roślin. Posiada jedne z największych kwiatów wśród naszych krajowych, dziko rosnących roślin.

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)^[1] w grupie gatunków rzadkich (kategoria zagrożenia R).

[edytuj] Zastosowanie

Jest uprawiana, jako roślina ozdobna w licznych odmianach. W uprawie, gdzie zapewnione ma optymalne warunki rozwoju osiąga większe rozmiary i piękniejsze kwiaty, niż w warunkach naturalnych. W uprawie nie rozmnaża się jej przez nasiona, lecz wegetatywnie przez cebulki.

[edytuj] Ciekawostki

• Lilia jest jednym z ulubionych motywów sztuki ludowej na Podhalu i Orawie.
• Lilia jest również częstym motywem w heraldyce i harcerstwie.
• Lilie nazywa się czasami smolinosami (przy wąchaniu barwią nos obficie wytwarzanym pyłkiem).

[edytuj] Bibliografia

Zobacz też: rośliny tatrzańskie.