Luís Galego

Z Wikipedii

Luís Galego
Państwo	Portugalia
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1966
Tytuł szachowy	arcymistrz (2002)
Ranking	2530 (01.10.2007)
Miejsce w kraju	1

Luís Galego (ur. 25 kwietnia 1966 roku) – portugalski szachista, arcymistrz od roku 2002.

Jest drugim w historii Portugalczykiem (po António Antunesie), który otrzymał tytuł arcymistrza. Od końca lat 80. należy do ścisłej czołówki portugalskich szachistów. Pomiędzy 1990 a 2006 rokiem wziął udział w 9 kolejnych szachowych olimpiadach (w tym trzykrotnie na I szachownicy). Trzykrotnie wystąpił również w narodowym zespole na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1989, 1992 i 2001)^[1].

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw Portugalii: czterokrotnie złotym (1994, 2002, 2004, 2005), trzykrotnie srebrnym (1993, 1997, 1998) oraz brązowym (1990).

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w roku 1981, dzieląc w Embalse IX miejsce na mistrzostwach świata juniorów do lat 16. Od połowy lat 90. zacząl odnosić sukcesy w turniejach międzynarodowych. W 1994 zajął w Lizbonie II lokatę (za António Antunesem) w turnieju Portuguese Masters oraz triumfował w Matanzas w turnieju B memoriału Jose Raula Capablanki. W 1995 podzielił I miejsce w otwartym turnieju w Orense oraz zwyciężył w kołowym turnieju w Lizbonie. W następnym roku podzielił II lokatę (za Borysem Gulko, a wraz z m.in. Anthony Milesem i Olegiem Romaniszynem) w silnie obsadzonym openie w Las Palmas. W 1998 triumfował w Porto oraz w turnieju Portuguese Masters, w którym zwyciężył również w latach 1999 i 2000. W 2001 zajął I miejsce w Brasilii, a także w memoriale Vince Totha w Rio de Janeiro^[2] oraz w turnieju rozegranym w Albacete^[3]. W 2002 był II (za Aleksandrem Grafem) w Skopje^[4] oraz triumfował w São Paulo (wraz z Olegiem Korniejewem i Wiktorem Michalewskim)^[5] oraz w Bobadeli^[6]. W 2003 zwyciężył w Estoril^[7], w 2005 podzielił I miejsce (wraz z m.in. Pią Cramling) w Maladze, natomiast w 2006 podzielił II miejsca w otwartych turniejach w Andorze (za Igorem Chenkinem)^[8] oraz w Liverpoolu (mistrzostwa Unii Europejskiej, za Nigelem Shortem)^[9].