Nigel Short

Z Wikipedii

Nigel Short
Nigel Short, 2005
Państwo	Anglia
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1965 Leigh
Tytuł szachowy	arcymistrz (1984)
Ranking	2660 (01.04.2008)
Miejsce w kraju	2
FIDE Top 100	58
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Nigel David Short (ur. 1 czerwca 1965 w Leigh) – angielski szachista, arcymistrz od roku 1984.

W 1993 roku jego mecz z Garrim Kasparowem o tytuł mistrza świata był początkiem rozłamu w szachowych rozgrywkach na najwyższym szczeblu. Short wygrał turnieje eliminacyjne FIDE, w meczach pretendentów pokonał byłego mistrza świata Anatolija Karpowa i Jana Timmana. Mecz z Kasparowem miał być finałem tego cyklu, lecz obaj szachiści uzgodnili rozegranie go poza strukturami FIDE. W tym celu zastała powołana nowa organizacja Stowarzyszenie Zawodowych Szachistów (PCA). Mecz zakończył się zwycięstwem Kasparowa 12½ - 7½.

Jednym z największych sukcesów Shorta było zwycięstwo wspólnie z Walerijem Sałowem w silnie obsadzonym turnieju w Amsterdamie w 1991 roku, w którym wyprzedził obu mistrzów świata Karpowa i Kasparowa. Do jego innych turniejowych sukcesów należą trzykrotne zwycięstwa w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (1984, 1987, 1998), dwukrotne zwycięstwa w mistrzostwach Wspólnoty Narodów (2004, 2006), tytuł mistrza Unii Europejskiej (2006) oraz zwycięstwa bądź dzielenie I miejsc m.in. w Genewie (1979), Amsterdamie (1982, turniej OHRA), Baku (1983), Esbjergu (1984, turniej The North Sea Cup), Wijk aan Zee (1986, 1987), Reykjavíku (1987), Amsterdamie (1988, 1991, 1992, 1993, turnieje VSB), Hastings (1987/88, 1988/89), Parnu (1996), Groningen (1996), Tallinnie (1998), Dhace (1999), Szymkencie 1999, Pampelunie (1999/00), Pekinie (2000), Malmö (2002, turniej Sigeman & Co), Gibraltarze (2003, 2004), Budapeszcie (2003), Skanderborgu (2003), Taiyuan (2004), Kopenhadze (2006, Politiken Cup) oraz w Baznie (2008)^[1].

Od roku 1984 do 2006 brał udział we wszystkich w tym okresie rozegranych szachowych olimpiadach (12). Na swoim koncie posiada pięć medali: złoty (zdobyty w roku 1986 za najlepszy wynik indywidualny na III szachownicy, 3 srebrne (zdobyte wraz z drużyną w latach 1984, 1986, 1988) oraz brązowy (1990 - wraz z drużyną). Łącznie rozegrał 130 olimpijskich partii, w których zdobył 79 pkt. W swoim dorobku posiada również 3 medale drużynowych mistrzostw Europy (złoty i srebrny wraz z drużyną oraz brązowy za wynik indywidualny) oraz 3 medale drużynowych mistrzostw świata (dwa brązowe wraz z drużyną oraz srebrny indywidualnie) ^[2].

Pomiędzy 1987 a 1997 rokiem Short sześciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce listy rankingowej FIDE. Najwyżej notowany był w styczniu 1992, zajmując 4. miejsce na świecie^[3], natomiast najwyższy ranking w swojej dotychczasowej karierze osiągnął 1 kwietnia 2004, posiadał wówczas 2712 punktów^[4].

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Nigel Short – wybrane partie szachowe
• (en) Nigel Short – karta na stronie FIDE
• (en) Nigel Short turns forty