Lubla

Z Wikipedii

Współrzędne: 49°49' N 21°35' E49.8166667 21.5833333 (Lubla)


Lubla
Województwo	podkarpackie
Powiat	strzyżowski
Gmina	Frysztak
Sołtys	Stanisław Sułkowski
Powierzchnia	16 km²
Położenie	49° 49' N 21° 35' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	17
Kod pocztowy	38-130 (poczta: Frysztak)
Tablice rejestracyjne	RSR
Położenie na mapie Polski Lubla

Lubla – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Frysztak.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

[edytuj] Historia Lubli

Lubla należała do wczesnych osad na Podkarpaciu. Istnieje przywilej fundacyjny księcia krakowskiego Kazimierza Sprawiedliwego, w którym figuruje Lubla jako darowizna przekazana przez hrabię Mikołaja z Bogorii zakonowi cystersów w Koprzywnicy.W 1185 roku komes Mikołaj z Bogorii koło Sandomierza przekazał kilka wsi ze swych dóbr (w tym Lublę i Dobrzechów) na uposażenie klasztoru Cystersów w Koprzywnicy. Legat papieski, biskup firmański Filip w 1279 r. w Budzie na Węgrzech potwierdził opatowi klasztoru Cystersów w Koprzywnicy prawo do pobierania dziesięciny między innymi z Dobrzechowa, Lubli, Zaborowa, Czudca i Strzyżowa. W ciągu dziejów zatwierdzona była przez książąt i królów polskich jako własność cystersów.

W 1780 r. cesarz austriacki Józef II po konfiskacie zakonu cystersów włączył wieś i dwór do dóbr kameralnych cesarskich.

W 1808 r. rząd austriacki sprzedał wieś i folwark na licytacji w prywatne ręce. Janowi Chrzcicielowi Rogoyskiemu h. Brochwicz, a w 1862 roku kupił ją Ludwik Dzianott.

W czasie I wojny światowej w 1914 roku , część Lubli na granicy z Sieklówką została spalona przez wycofujące się wojska austriackie.

W czasie II wojny światowej i hitlerowskiej okupacji majątek Dziannottów stanowił ważny punkt konspiracyjny Placówki AK z Frysztaka. Częstym gościem w nim był Ks. Walenty Jasionowski, (tutejszy proboszcz od 8 IV 1942 r. 10 VII 1971 r.) Kapelan Inspektoratu AK OP-15. 1 lipca 1944 - AK m.in. z OP-15 zorganizowała odbiór zrzutu 6 tonowej broni z trzech samolotów koło Lubli. Por. Jan Koś (ur. w Lubli w 1916 r) dow. oddz. dywersji AK, ps. "Luby" utrudniał ruch kolejowy na trasie Rzeszów - Jasło.

Dwór w Lubli był w posiadaniu rodziny Dzianottów aż, do 1946 r. - do parcelacji majątku przez ówczesne władze.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Kościół św. Mikołaja w Lubli.

We wsi znajduje się kościół parafialny pw. św. Mikołaja, wzniesiony prawdopodobnie pod koniec XV w. Prawdopodobnie przebudowany ok. 1611 r. W końcu XVIII w. świątynię poddano remontowi i rozbudowano (dostawienie wieży). Uszkodzony w trakcie działań wojennych, wielokrotnie remontowany. Zastosowany w budowli system konstrukcyjny więźbowo-zaskrzynieniowo-zaczepowy jest charakterystyczny dla najstarszych kościołów drewnianych Małopolski pd.-wsch.

Kościół w Lubli

Kościół - zabytek grupy I zbudowany z racji założenia parafii przez opata cystersów Mikołaja Grota (?) około połowy XV wieku. Poprzednio istniała prawdopodobnie kaplica dojazdowa na pagórku zwanym Świętej Trójcy (od strony wschodniej obecnego kościoła). Kaplica obsługiwana była przez kapłanów sąsiedniej parafii Frysztak lub Dobrzechów. Kościół był wiele razy remontowany szczególnie w latach: 1838, 1862, 1928, 1945-46. Wieżę zbudowano w 1793 r. jednak w sierpniu 1944 r. została zniszczona. Zrekonstruowano ją w 1995 r. Ołtarze w stylu barokowym pochodzą z lat 1709, 1769. Polichromię odnawiano w 1880, 1929, 1968 i złocenie w 1970 r. Stare organy pochodziły z XVII wieku, obecne 11-głosowe z 1962 r. Plebania z dawien dawna stała na wzgórzu naprzeciw i poniżej obecnej dzwonnicy. Według starej kroniki w 1760 r. zbudowano następną plebanię z drewna krytą słomą. Z końcem XVIII w. wybudowano plebanię murowaną krytą gontem. W 1841 r. dziedzic wybudował plebanię z dworskiej cegły w miejscu dzisiejszej studni. Plebanię istniejącą do dziś zbudowano w 1911 r. Szkoła parafialna istniała w Lubli, jak podają protokoły wizytacyjne biskupów krakowskich, od 1595 r. Protokoły z 1602 i 1608 r. podają, że stała w miejscu starej organistówki. W 1880 r. zbudowano nową szkołę na placu pocmentarnym i przemieniono ją na gminną, a później państwową. Obecna nowa szkoła zbudowana jest na miejscu dawnego dworu.