Lucjan Górnisiewicz
Z Wikipedii
Lucjan Górnisiewicz (ur. 20 czerwca 1884 w Bieczu, zm. 2 marca 1967 w Warszawie), polski prawnik, popularyzator turystyki, wiceprzewodniczący Komisji Krajoznawczej Zarządu Głównego PTTK.
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1910, otrzymując tytuł doktora nauk prawniczych. Służył w Wojsku Polskim w stopniu majora. Jako jeniec wojenny był wywieziony przez Rosjan do Ufy w Baszkirii.
W latach międzywojennych brał czynny udział w obronie interesów odrodzonego państwa m. in. uczestnicząc w procesie sądowym, z którym wystąpił przeciwko Polsce Fryderyk Habsburg, domagając się zwrotu dóbr Komory Cieszyńskiej o ogromnej wartości. Za swój wkład został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Już przed II wojną światową był członkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Po wojnie 3 kwietnia 1946 wziął udział w pierwszym zebraniu zorganizowanym z inicjatywy działaczy PTK z Katowic i został wybrany na członka nowego Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Później pełnił wysokie funkcje w terenowych władzach powstałego 17 grudnia 1950 Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Po śmierci w 1967 został pochowany na cmentarzu przy ulicy Henryka Sienkiewicza w Katowicach.
