Lucyfer
Z Wikipedii
Lucyfer (łac. lux: światło oraz ferre: nieść - niosący światło) - we współczesnej oraz późnośredniowiecznej myśli chrześcijańskiej, jeden z upadłych archaniołów, jest to określenie Szatana, który przed upadkiem nazywał się Satanel.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W dawnym Rzymie, termin ten stosowany był przez astrologów do określenia Gwiazdy Porannej, planety Wenus; słowo było najprawdopodobniej dosłownym tłumaczeniem greckich eosphoros (eώσφορος, niosący świt) lub phosphoros (Φώσφορος, niosący światło).
W nomenklaturze chrześcijańskiej imię to pojawiło się najprawdopodobniej po raz pierwszy w łacińskim przekładzie Biblii dokonanym pod koniec IV w. n.e. przez św. Hieronima ze Strydonu, zwanym Wulgatą. Znajduje się ono w Księdze Izajasza 14,12. W oryginalnym tekście hebrajskim występuje ono jako heilel ben-shachar (הילל בן שחר po hebrajsku). Heilel oznacza planetę Wenus, zaś ben-shachar to świetlisty syn poranka.
Biblista Roman Zając uważa, że tekst z Księgi Izajasza nie odnosi się do Szatana, ale stanowi satyrę na władcę babilońskiego, który wbity w pychę uważał siebie za większego od Boga. Dopiero późniejsza, pozabiblijna tradycja związała postać Lucifera (czyli "Heilela ben-shachar") z Szatanem. Do utożsamienia Lucyfera z Szatanem przyczynił się głównie XVII-wieczny epos Johna Miltona "Paradise Lost".
[edytuj] Lucyfer z mitologii greckiej
Lucyfer występował także w mitologii greckiej i był synem Eos i tytana Astrajosa, lub herosa ateńskiego Kefalosa. Był bogiem jutrzenki i jej uosobieniem.
[edytuj] Lucyfer w antropozofii
Antropozofia uznaje Lucyfera za brata Chrystusa, który był inspiratorem religii orientalnych, jak buddyzm i hinduizm. Reprezentuje on erotykę, literaturę, prostą technikę, idee poprawy ziemskiego świata, jak demokracja czy ekologizm. Jest demonem słabszym od Arymana.
[edytuj] Lucyfer według adwentystów
 |
Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: styl wypowiedzi nie jest encyklopedyczny, sekcja wygląda na streszczenie czyjejś książki. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Według chrześcijaństwa zło ma postać osobową. Stwórcą zła był Lucyfer. Biblia podaje ,iż Lucyfer przed swym upadkiem był najwyższej rangi aniołem w niebie. Nazywany był więc synem jutrzenki , pierwotnie mówi się też na niego "ten, który niesie światło". Jeszcze więcej można dowiedzieć się z przekazów Ellen G. White członkini ewangelickiego Kościoła adwentystów dnia siódmego. Według niej Lucyfer dzięki swej randze miał szacunek u wielu aniołów, jednakże przyczyną która stała sie czynnikiem zapalnym do tego, iż znienawidził on Boga było to , że Jezus mógł poznać tajemnice Wszechmocnego zaś on nie. Pierwszy raz w historii wszechświata pojawiło się uczucie niezadowolenia. Lucyfer z czystej zazdrości o to czego nie mógł się dowiedzieć zaczął poszukiwać swoich popleczników, którzy pomogli by mu w rozpoczęciu buntu przeciwko Bogu. Jego prawdziwą intencją było jednak wywyższenie siebie ponad Boga. Zaczął oszukiwać anioły twierdząc, że 10 przykazań Boga zniewala wszystkie jego dzieci. Działając pod płaszczem fałszywych intencji udało mu się nakłonić wiele aniołów do sprzeciwu przeciwko "reżimowi Boga". Jednakże najwięcej wśród aniołów ,które sprzeciwiły się wszechmocnemu były te ,które do Lucyfera żywiły największy szacunek. Jednakże już od początku Bóg wiedział o wszystkim. Ten, który stanowi wszystko to co dobre i jest czystą miłością nie postanowił od razu wypędzać Lucyfera z niebios. Dał mu wiele czasu , czekał aż jego syn wróci i okaże skruchę aby uzyskać wybaczenie. Wielu aniołów namawiało Lucyfera aby ten powrócił do Boga , mimo ten uparcie dążył do swego. Jednocześnie Bóg widział , że zło jakie tworzy Lucyfer i grzech z upływem czasu dojrzewają. Ponoć według Ellen G. Lucyfer oprócz aniołów poszukiwał jeszcze innych sprzymierzeńców. Według niej podróżował po wielu światach jednakże wiele razy mu odmawiano. Niektóre z istot przyłączyły się do jego rebelii. Według przekazów Biblijnych jak i apokryficznych udało mu się nakłonić aż 1/3 aniołów do buntu przeciwko Bogu. Po wielu szansach od Boga na powrót do niego, Lucyfer zebrał swoją armię do walki z zastępami wszechmocnego. Lucyfer przegrał i wraz z innymi upadłymi aniołami został zepchnięty na ziemię. To wszystko działo się jeszcze przed stworzeniem człowieka. Od tamtego czasu od 6000 lat toczy się nieustanna walka między siłami dobra a siłami zła. W roku 2000 nastąpił przełom w którym wojna niebieska trwa już 7 tysiąclecie. Wojna ta zakończy się w czasach ostatecznych. Armageddon nie oznacza upadku meteorytu na ziemię czy też innej katastrofy naturalnej o kolosalnych rozmiarach. Z hebrajskiego sanskrytu Har-megido oznacza miejsce ostatecznej bitwy między armią Lucyfera a armią Boga dowodzoną przez archanioła Michała. (źródło: Ellen G. White "Wielki Bój" wydawnictwo :Znaki czasu).
Lucyfer w chrześcijaństwie jest nie tylko esencją zła , ale jest też jego stwórcą. O tym ,że zło nie jest bezosobowe a Lucyfer nie jest jedynie symbolem świadczą doświadczenia ,jakie zdobywają egzorcyści. Niejednokrotnie zawarto w kronikach kościelnych opisy wydarzeń w których egzorcyzmowano ludzi opętanych przez Lucyfera. Dochodziło do tego, że na pomoc swemu przywódcy w ciało ofiary wchodziło wiele demonów. Innym problemem jest to ,czy demony są bytami niematerialnymi. Z wielu przekazów ludowych jak i książek napisanych przed egzorcystów jasno wynika , iż Lucyfer jak i pozostałe demony jemu służące potrafiły przybrać ludzką postać. Przykładem mogą być dręczenia diabelskie ojca Pio. Według listów do jego przyjaciela ,gdy tylko nadeszła noc i gaszono lampy w zakonie przychodził do niego Lucyfer jak i inne demony. Wszystkie przychodziły w postaci gołych kobiet. Gdzie indziej możemy również spotkać się z doświadczeniami świętego Jerzego , który widział to samo co ojciec Pio. Na to co widział odpowiadał żartobliwie "Nie w tym życiu".
[edytuj] Lucyfer w podaniach i legendach
Legendy z samej stolicy apostolskie mówią,że kobiecy demon Lewiatan był więziony w podziemiach Rzymu z rozkazu papieża Sylwestra. Według starej Legendy, Lucyfer na początku istnienia Świata zapałał miłością i pożądaniem do pewnej ziemskiej kobiety. Został jednak strącony do otchłani,przez co nie mógł wyjść do niej, na ziemię. Anioły Światłosci, widząc jego tęsknotę, zdecydowały się poprosić Boga , by Lucyfer mógł się związać z kobietą, którą kochał. Po wielu namowach, anioły zdołały Go przekonać. Jednak decyzja Boga była taka, że Upadły Anioł może wychodzić na ziemię raz na sto lat. W ten sposób Lucyfer został upokorzony, ponieważ po stu latach spędzonych w Otchłani, gdy wreszcie wolno mu było wyjść na ziemię, owa kobieta już dawno zakończyła życie. I tak Legenda głosi, że raz na sto lat Lucyfer błąka się bo Ziemi, tęskni, szukając tej, która już dawno odeszła.
Lucyfer był jedynym z demonów, obok Nerona, Kaina, Judasza, Hitlera i Fleichmanna, którzy byli obecni w Anneliese Michel.
