Ludwik Slaski
Z Wikipedii
Ludwik Slaski (ur. 11 lipca 1898 w Broniszów, zm. 24 stycznia 1976) - ziemianin, właściciel majątku Turnawiec, znany działacz społeczny i gospodarczy w kieleckim, a po II wojnie światowej w Poznaniu.
Pochodził z gałęzi małopolskiej rodziny Slaskich herbu Grzymała. Był synem Juliusza Slaskiego właściciela majątku Broniszów.
W okresie międzywojennym działacz społeczny i gospodarczy. W czasie II wojny światowej żołnierz AK, major, odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Armii Krajowej.
Po II wojnie światowej był dyrektorem Działu Rolnego Państwowych Nieruchomości Ziemskich. W 1948 został aresztowany i w 1949 skazany w słynnym procesie 'bezetów' (byłych ziemian). Przebywał w więzieniach w Poznaniu, na Mokotowie w Warszawie, we Wronkach i w kopalni Andaluzja na Śląsku. Zwolniony w 1956, został wkrótce potem zrehabilitowany. Jest pochowany na Cmentarzu Powązkowskim
[edytuj] Źródła
- Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny, cz. 2, Warszawa 1994
- Ludwik Slaski, Lata wykreślone z życia : proces polityczny i więzienia PRL, Kraków 1992, ISBN 8385158618
