Luigi Orione
Z Wikipedii
Luigi Orione (ur. 23 czerwca 1872 w Pontecurone, zm. 12 marca 1940 w Sanremo) - włoski duchowny katolicki, działacz społeczny i oświatowy, założyciel zgromadzenia Małego Dzieła Bożej Opatrzności (orionistów), uznawany przez Kościół katolicki za świętego.
Orione urodził się w Pontecurone, w piemonckiej prowincji Alessandria jako syn Vittoria Orione i Caroliny Feltri. Uczęszczał do Oratorio Valdocco w Turynie. Był jednym z ulubionych uczniów księdza Jana Bosco, również późniejszego świętego. Od 13. roku życia doświadczał problemów zdrowotnych. Trzy lata później, w wieku 16 lat obecny był w Turynie przy łożu śmierci Jana Bosco. Bezpośrednio po zgonie duchownego dojść miało do cudownego uleczenia Orionego z jego dolegliwości.
W 1892 roku dwudziestoletni seminarzysta założył własne oratorium a w następnym roku szkołę zawodową dla ubogich. 13 kwietnia 1895 wyświęcony został na księdza.
Począwszy od 1899 rozpoczął gromadzić grupę księży i kleryków, która stała się z czasem zgromadzeniem Małego Dzieła Opatrzności Bożej (Piccola Opera della Divina Provvidenza). W 1903 roku grupa ta otrzymała pełną zgodę na prowadzenie działalności ze strony władz kościelnych, odtąd też często nazywani są oni Synami Bożej Opatrzności.
Jednym z księży, należących do wewnętrznego kręgu organizacji był Lorenzo Perosi, który w późniejszym czasie został dożywotnim dyrektorem chóru Kaplicy Sykstyńskiej i jednym z najbardziej znanych współczesnych kompozytorów muzyki sakralnej. Perosi urodził się w tym samym roku i w tej samej prowincji co Orione. Byli oni przez całe życie bliskimi przyjaciółmi.
W 1908 Orione udał się do Mesyny oraz Reggio di Calabria zniszczonych podczas trzęsienia ziemi. Spędził tam trzy lata niosąc pomoc potrzebującym, przede wszystkim sierotom. W 1915 udał się do okręgu Mersyka w pobliżu Rzymu również zniszczonego w następstwie trzęsienia ziemi, gdzie założył Zgromadzenie Małych Sióstr Misjonarek Dobroczynności.
Po zakończeniu I wojny światowej Orione rozszerzył swoją działalności poprzez zakładanie kolejnych szkół, organizacji charytatywnych, gospodarstw rolnych, zawsze ze szczególnym naciskiem na pomoc dla sierot i ubogich. Podczas kolejnych dwudziestu lat powstawały one w całych Włoszech, oraz w Ameryce.
W 1931 roku założył sanktuarium Madonna della Guardia w Tortonie, które do dziś jest najważniejszą świątynią zgromadzenia orionistów. Corocznie odbywa się tu festiwal ku czcił przyjaciela Orionego, wspomnianego Lorenzo Perosiego.
Zimą 1940 roku Orione doznał szeregu dolegliwości kardio- i pulmunologicznych. Niechętnie udał się wówczas do Sanremo w celu poprawy stanu zdrowia. 9 marca 1940 powiedział: To nie pomiędzy palmami chciałbym umrzeć, lecz pomiędzy ubogimi, którzy są Jezusem Chrystusem. Trzy dni później, otoczony księżmi ze swojego zgromadzenia, zmarł. Jego ostatnie słowa brzmiały Jezu, Jezu! Idę!.
W naturalny sposób zmumifikowane ciało Orionego zostało ekshumowane w 1965. 26 października 1980 złożono je w kryształowym sarkofagu w sanktuarium w Tortonie. Tego samego dnia Orione został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II. 16 maja 2004 ogłoszono go świętym.
Organizacje charytatywne założonego przez Orionego działają dziś na całym świecie.
