Mózgowie
Z Wikipedii
Mózgowie (łac. encephalon) - najważniejsza, centralna część ośrodkowego układu nerwowego u kręgowców znajdująca się w czaszce, w tym u człowieka. Najważniejsze jego funkcje to sterowanie, nadzorowanie działania, homeostaza organizmu (m.in. częstość akcji serca, ciśnienie tętnicze krwi, równowaga wodno-elektrolitowa, temperatura ciała), a także wyższe funkcje nerwowe (funkcje poznawcze, popędowe, pamięć i uczenie się).
Stopień skomplikowania budowy mózgowia odzwierciedla zazwyczaj stopień rozwoju ewolucyjnego organizmu. U ssaków mózgowie składa się z pięciu zasadniczych części. Są to:
- kresomózgowie (telencephalon)
- międzymózgowie (diencephalon)
- śródmózgowie (mesencephalon)
- tyłomózgowie (metencephalon)
- rdzeń przedłużony (tyłomózgowie wtórne, rdzeniomózgowie) (myelencephalon lub medulla oblongata)
Klinicyści często używają uproszczonego podziału:
Wyróżnia się trzy opony mózgowia (meninges encephali):
- opona twarda mózgowia (dura mater encephali) - najbardziej zewnętrzna
- pajęczynówka mózgowia (arachnoidea encephali) - środkowa
- opona miękka mózgowia (pia mater encephali) - bezpośrednio przylegająca do mózgowia
W mózgowiu występują komory mózgowia (ventriculi cerebri):
- w kresomózgowiu dwie komory boczne (czyli komora I oraz II),
- w międzymózgowiu komora III (połączona z komorami bocznymi),
- w rdzeniomózgowiu komora IV (która łączy się z komorą III w śródmózgowiu wodociągiem Sylwiusza)
Komory mózgowia wypełnia płyn mózgowo-rdzeniowy (liquor cerebrospinalis) - wodnista, przejrzysta, zasadowa ciecz (wypełnia również kanał ośrodkowy rdzenia kręgowego, jamę podtwardówkową i podpajęczynówkową oraz zbiorniki podpajęczynówkowe).
