Maciej Wierzyński

Z Wikipedii

Maciej Wierzyński (ur. 3 kwietnia 1937 w Warszawie), syn Stanisława Wierzyńskiego, wnuk Hieronima Wierzyńskiego.

W maju 1960 r. ukończył Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1960-1962 uczęszczał do dwuletniego Studium Dziennikarskiego.

Od grudnia 1961 r. do czerwca 1963 r. pracował w "Przeglądzie Kulturalnym", od połowy 1963 r. do 1965 r. w "Polityce", a następnie od 1965 r. do maja 1980 r. w "Kulturze". Od maja 1980 r. zatrudniony był w Telewizji Polskiej, najpierw w redakcji sportowej TVP, a następnie w Studio 2. Po wydarzeniach z 13 grudnia 1981 r. (wprowadzenie stanu wojennego w Polsce) został zwolniony z Telewizji Polskiej. Następnie pracował jako taksówkarz^[1] oraz asystent korespondenta The Washington Post. 25 maja 1984 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie również był taksówkarzem. Początkowo został stypendystą Uniwersytetu Stanforda w Palo Alto (Kalifornia), a następnie w Penn State (University of Pennsylvania). Później przeniósł się do Chicago i powrócił do dziennikarstwa. Pisał artykuły do "Dziennika Związkowego" w Chicago, a w październiku 1987 r. założył pierwszy wielogodzinny, polskojęzyczny kanał Polvision w telewizji kablowej "Group W"^[1] w USA.

W grudniu 1989 r. powrócił do Polski (na ok. trzy lata) i został szefem pierwszego wschodnioeuropejskiego biura Radia Wolna Europa w Warszawie^[1] (przy ul. Ursynowskiej). Jesienią 1990 r. poprowadził wraz z Michałem Komarem telewizyjną debatę między Lechem Wałęsą, a Stanisławem Tymińskim (wybory prezydenckie 1990 - "czarna teczka" Tymińskiego). Od 1992 r. do lata 2000 r. był szefem Polskiej Sekcji Głosu Ameryki w Waszyngtonie^[1].

W sierpniu 2000 r. został redaktorem naczelnym nowojorskiego "Nowego Dziennika"^[2]. Zastąpił na tym stanowisku Bolesława Wierzbiańskiego, założyciela i długoletniego wydawcę gazety. Pełnił tę funkcję do 2004 r.

Od stycznia 2005 r. został zastępcą dyrektora ds. strategii w telewizji TVN24. Od 7 stycznia 2006 prowadzi także własny magazyn Horyzont o sprawach międzynarodowych.

[edytuj] Twórczość

Maciej Wierzyński, Spokój olimpijski czyli Od Monachium do Montrealu, Iskry, Warszawa 1976
Jan Mulak, (słowo wstępne Maciej Wierzyński), W służbie sportu, Iskry, Warszawa 1978