Malachi Martin

Z Wikipedii

Malachi Brendan Martin (ur. 23 lipca 1921, zm. 27 lipca 1999) – amerykański kapłan katolicki, egzorcysta, formator u jezuitów. Autor wielu książek religijnych, tradycjonalista. Był kontrowersyjnym komentatorem Watykanu i innych spraw związanych z katolicyzmem.

Był bratem Irlandzkiego historyka F. X. Martina.

Spis treści 1 Życie 2 Pisma 3 Kontrowersyjność 4 Koniec jego życia 5 Książki 6 Przypisy

[edytuj] Życie

Urodził się w Ballylongford, Hrabstwo Kerry, w Irlandii i studiował na Katolickim Uniwersytecie Leuven w Belgii. Tam otrzymał doktorat z języków semickich, archeologii i historii orientalnej. Następnie studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim i Hebrajskim Uniwersytecie Jerozolimskim.

Święcenia kapłańskie przyjął 15 sierpnia 1954 roku. Od 1958 do 1964 posługiwał jako duszpasterz w Rzymie. Martin był prywatnym sekretarzem Kardynała Augustyna Bei S.J. w Rzymie, gdzie mieszkał i pracował na Watykanie przez wiele lat. Według jego książki Zakładnicy diabła, asystował przy kilku egzorcyzmach jako pomocnik.

W 1964 roku, Papież Paweł VI zwolnił Martina z zakonnych ślubów ubóstwa i posłuszeństwa (w Zakonie Jezuitów), ale, na prośbę Martina, podtrzymał jego ślub czystości. To posunięcie tłumaczono rosnącym niezadowoleniem Martina z reform Soboru Watykańskiego II, ale niektórzy zauważają, że jego tradycjonalizm ujawnił się później a starał się o zwolnienie aby móc poświęcić się działalności literackiej.

Przeniósł się do Nowego Jorku w 1965 roku, i aktywnie udzielał się na polu komunikacji medialnej przez resztę swego życia. Otrzymał literacką nagrodę Guggenheim fellowship, która spowodowała, że napisał swój pierwszy bestseler, Zakładnicy diabła.

Martin był też członkiem Watykańskiego grona doradczego.

Współpracował nad badaniami zjawisk paranormalnych Dave'a Considine i Johna Zaffis w niektórych, niezależnych ich przypadkach.

Wciąż odprawiał Mszę Świętą prywatnie i praktykował posługę kapłańską do końca swojego życia. Niektórzy uważają, że był blisko zaprzyjaźniony z sedewakantystami, poprzez ich dra Rama Coomaraswamy, w jego ostatnich latach, ale jest to kwestia dyskusyjna. Niektórzy Sedewakantyści twierdzą, że Martin był biskupem, wyświęconym potajemnie przez Piusa XII.

Mimo pewnych powiązań, Martin przez większość katolików nie był uznawany za sedewakantystę. W kilku wywiadach z Bernardem Janzenem, Martin kilkakrotnie potwierdził jego wierność Papieżowi. Odnosił się krytycznie do niektórych reform posoborowych, jednak, zastrzegając swoje opinie personalne i tradycjonalistyczne spojrzenie, zawsze mówił, że nikt nie ma prawa do sądzenia papieża. Potwierdził to w swoich książkach Keys of this Blood (Klucze Tej krwi) i Jezuici. Do końca życia odprawiał Mszę trydencką, a także twierdził, że ekskomunika rzucona na Marcela Lefebvrea była nieważna^[1].

[edytuj] Pisma

Napisał wiele bestsellerów (także opartych na faktach), które stały się popularne na całym świecie.

Jego pisma zajmują się niektórymi zagadnieniami katolickimi, takimi jak egzorcyzmy, satanizm, teologia wyzwolenia, liturgia trydencka, dogmaty katolickie i geopolityczne znaczenie Papieża. Zapoczątkował koncepcję Georeligion. Był gościem w programie radiowym Art Bellw latach 90'.

Jego książki często w ciemnych barwach prezentują aktualny stan świata, przywołując złe duchy, konspiracje, zdrady, herezje, szeroko rozpowszechnioną perwersję seksualną, samowystarczalność, i opętania szatańskie, uznając je za rozpowszechnione w Kościele Katolickim, od jego najniższych stopni do najwyższych.

[edytuj] Kontrowersyjność

Pisma Malachi Martina i jego uczciwość były krytykowane najbardziej w książce Clerical Error: A True Story Roberta Blair Kaiser, watykańskiego korespondenta z Time Magazine. W książce tej Kaiser oskarża Martina o romans seksualny z jego żoną i o bycie notorycznym kobieciarzem podczas jego pobytu w Rzymie, a także o bycie kłamcą i fantastą. Kaiser twierdzi poza tym, że Martin uciekł do Stanów Zjednoczonych jako kapłański renegat.

Przede wszystkim są to ataki na moralność życia Martina, a nie świadczą o prawdzie lub nieprawdzie, jaką on przekazuje. Obrońcy Martina protestują, zauważając że ta książka została napisana po jego śmierci, i raczej ukazuje ona niestabilność Kaisera, który nie dał szans na obronę atakowanemu przez siebie Martinowi, niż jakikolwiek faktyczny argument przeciw Martin (raczej oszczerstwo).

Jednak, niedługo po śmierci Martina, jego status jako kapłana został potwierdzony przez Ojca Charlesa Fiore. Zaświadczył on w liście do New York Times, że kardynał Cooke zezwolił Martinowi wykonywać wszystkie czynności kapłańskie, mimo, że nie funkcjonował on jako ksiądz parafialny. Z tego powodu, nie nosił on koloratki.

Mówiono, że Martin nie mieszka sam, wprowadził się do bogatej, greckiej rodziny. Ta praktyka księży żyjących z rodziną, mimo, że dobrze znana w Europie, wywołała skandal w Stanach Zjednoczonych. Po jego śmierci, New York Times sugerował romans pomiędzy Martinem i panią Livanos nalepiając jej etykietkę "jego towarzyszki". Ich (jej i Martina) reporter i gość, Bernard Janzen, odrzucił te podejrzenia.

W 2004 roku Ojciec Vincent O'Keefe S.J., Wikariusz generalny Towarzystwa Jezusowego i były prezydent Uniwersytetu Fordham potwierdził, że Martin nie był sekularyzowany. O'Keefe (link) stwierdził, że Martin będąc zwolniony z wszystkich jego ślubów zachował ślub czystości. Istnieje przekonanie, że ataki przypuszczone na Martin są zemstą za jego książkę Jezuici, która jest nacechowana wrogim nastawieniem do Zakonu Jezuitów, których członkiem był Martin, w której oskarża on ruchy dewiacyjne od jego oryginalnego charakteru i misji.

Z szacunkiem do oskarżeń, że jego oparte na faktach pisma są podejrzane, obrońcy Martina mówią, że jego pisma dotyczące egzorcyzmów są w jednej linii z podobnymi pismami Ojca Gabriela Amorth, starszego rzymskokatolickiego egzorcysty z Rzymu. Inni obrońcy wskazują, że Martin odrzucił znaczne oferty pieniężne od wydawców by napisać o jego potyczce z Davidem Berkowitzem. Seryjny morderca poprosił o spotkanie z Martinem w więzieniu, na które Martin się zgodził. Nie musiał, ale spełnił prośbę zabójcy by opublikować jego historię, w ten sposób potwierdził, że jego misja dotycząca egzorcyzmów nie była dla osobistego zysku.

[edytuj] Koniec jego życia

Martin umarł po upadku w jego apartamencie w Manhattan, Nowy Jork, w 1999 roku. Jego pogrzeb miał miejsce w Rzymskokatolickiej Kaplicy Św. Antoniego z Padwy w West Orange, New Jersey. Msza pogrzebowa o jego pokój duszy była ofiarowana przez Ojca Paula A. Wickens.

[edytuj] Książki

• The Scribal Character of the Dead Sea Scrolls

• The Pilgrim (pod pseudonimem Michael Serafian)

• The Encounter (ISBN 0-385-27904-3)

• Three Popes and the Cardinal (ISBN 0-374-27675-7)

• Jesus Now (ISBN 0-525-13675-4)

• The New Castle Reaching for the Ultimate (ISBN 0-525-16553-3)

• Hostage to the Devil: The Possession and Exorcism of Five Americans, 1976 (ISBN 0-06-065337-X)

• The Final Conclave (ISBN 0-671-82484-8)

• The Decline and Fall of the Roman Church, 1981 (ISBN 0-553-22944-3)

• There is Still Love (ISBN 0-345-30406-3)

• Rich Church, Poor Church (ISBN 0-399-12906-5)

• Vatican, 1986 (ISBN 0-515-09654-7)

• The Jesuits: The Society of Jesus and the Betrayal of the Roman Catholic Church, 1987(ISBN 0-671-54505-1)

• The Keys of This Blood: The Struggle for World Dominion Between Pope John Paul II, Mikhail Gorbachev, and the Capitalist West, 1990 (ISBN 0-671-74723-1)

• Windswept House: A Vatican Novel, 1996 (ISBN 0-385-49231-6)

Przypisy